در اردیبهشت همین سال(1343) حاج آقاروح الله کمالوند ـ که نقش تعیین کننده‌ای در نهضت اسلامی داشت ـ درگذشت. آقای کمالوند شخصیت بزرگ علمی و مورد توجه آیت الله خمینی بود. ایشان در تشییع جنازه آقای کمالوند حضور به هم رسانید. مبارزان هم به دلیل این که ایشان بارها اعلامیه داده و مبارزی بزرگ در منطقه خرم آباد و لرستان بود، سعی کردند در مسیر مبارزه، از مراسم تشییع جنازه ایشان بهره‌برداری مناسب را داشته باشند، چرا که در این مراسم روحانیون و بزرگان شرکت می‌کنند. و به راستی مراسم تشییع جنازه ایشان بسیار با شکوه برگزار شد.
در آن روزها ساواک و دولت هنوز آن اندازه گستاخ نبودند که این گونه مجالس را به هم زده و یا اغتشاشی به پا کنند. یکی از بهترین مراکز اجتماع مبارزان در آن زمان، مسجد امام حسن عسگری علیه السلام در قم بود، که پایگاه فرهنگی نهضت به شمار می‌آمد.
در هر دهه یکی از عالمان متعهد در آن‌جا به سخنرانی و روشنگری می‌پرداخت. این مجالس غیر از مجالس ختمی بود که در آن مسجد برگزار شد. هر شب یکی از آقایان مدرسین و اهل خطابه، سخنرانی داشت. چون مردم و طلاب در جریان این سخنرانی‌ها بودند، مسجد همیشه آکنده از جمعیت بود. سخنرانی‌های پرهیجانی انجام می‌شد. بیشتر آقایانی که منبر هیجان آمیزی داشتند در آن‌جا سخنرانی می‌کردند، از جمله می‌توان آقایان علی حجتی کرمانی، محمد جواد حجتی کرمانی، یحیی انصاری و محمد یزدی را نام برد.
مسجد امام حسن عسگری علیه السلام قم چند مدیر داشت و به همین دلیل چندین نماز جماعت در ساعت‌های گوناگون در آن‌جا برگزار بود. آیت الله شیخ ابوالفضل زاهدی ـ که پیرمردی ملا و اهل سخن بود ـ بزرگترین پیش‌نماز آن‌جا بود. کم کم این مسجد، به کانون طلبه‌های انقلابی تبدیل شد. زیرا در هر بخش از مسجد، یکی از آقایان تدریس داشت. از صبح تا شب بیش از سی کلاس در آن‌جا برگزار می‌شد. گردانندگان این مسجد دسته‌ای بازاری مخلص بودند که با روحانیون روابط گرم و صمیمی داشته، و همگی گوش به فرمان رو‌حانیت بودند.