در همان روزها، حاج آقا روح الله خمینی در ایام تعطیل دروس حوزوی، یک درس با عنوان مسائل مستحدثه گذاشتند، که این کلاس غیر از روال همیشگی حاج آقا روح الله بود. حضور من در درس ایشان از همین کلاس شروع شد، که در منزل خود ایشان در «یخچال قاضی» بود. در بیشتر مراکز دانش خصوصی حوزه‌های علمیه، چنین مرسوم است که در روزهای تعطیلیِ سال، گروهی از اساتید، درس و بحثی غیر از درس ایام سال شروع می‌کنند. حاج آقا روح الله هم ـ که به تدریس فقه و اصول و فلسفه مشغول
بود ـ در تابستان‌ها درس جدیدی شروع می‌کردند.
ناگفته نماند که پیش از رحلت آقای بروجردی، یکی، دوبار برای دیدن درس حضرت حاج آقا روح الله رفتم، اما شاگرد ایشان نبودم. در همان روزها که پیش از رحلت آقای بروجردی بود، روزنامه‌ها درباره مرجعیت گفتار‌ها و مقاله‌هایی منتشر کردند. روزنامه‌ها پس از رحلت آیت الله بروجردی گزارش‌هایی درباره شمار شاگردان برخی عالمان حوزه چاپ کردند، که بنابر این گزارش‌ها؛ درس آقای گلپایگانی، نزدیک به هفتاد شاگرد داشت، درس آقای شریعتمداری 30 شاگرد، و درس آقای نجفی مرعشی هم در همین حدود بود. اما در درس آیت الله خمینی، 400 طلبه شرکت می‌کردند، که رقم قابل توجهی بود. من سرانجام آیت الله خمینی را اعلم و آتقی تشخیص داده و ایشان را به عنوان مرجع تقلید خودم انتخاب کردم.