در مدرسه نیم‌آور، نخست نزد حاج سید نورالله مرتضوی ـ که درچه‌ای بود ـ کتاب امثله را شروع کردم. ایشان استاد خوبی بود. و بعدها هم پیش‌نماز مسجدی در درچه شد. استاد دیگر من در اصفهان، در درس‌های مغنی و معالم، جناب سید عطاء الله فقیهی بود، او سرگذشت جالبی داشت. ایشان نخست شیخ عطاء الله فقیهی بود. زمانی نگذشت که شجره‌نامه‌اش کشف شد و خدمت آیت‌الله مرعشی نجفی رسید. ایشان آن شجره‌نامه را تایید کرد. از طرفی به عرض آیت الله بروجردی هم رساندند، ایشان هم تایید کردند. آقای فقیهی یک روز بدون عمامه، نزد آقای بروجردی رفت و ایشان عمامه سیاه بر سر وی گذاشتند. او اهل جرقویه اصفهان بود. بعد از این ماجرا، جشنی به همین مناسبت در زادگاهش برگزار شد. آقای فقیهی مردی وارسته و اهل تقوا و دانشمند بود، که ضمن داشتن مهارت در فقه و اصول و فلسفه و ادبیات، از اطلاعات عمومی خوبی هم برخوردار بود. وی هم در علوم قدیم تسلط داشت و هم در علوم متداول روز، مثل فیزیک، ریاضیات، نجوم، تاریخ و جغرافی. از این لحاظ کمتر کسی شبیه به او بود. در جلسات آقایان طلاب و عالمان آن زمان همواره متکلم وحده بوده؛ و همه با شوق به سخنانش گوش می‌دادند. ایشان بسیار شیرین مطالب را بیان می‌کرد، تا همگان بهره‌مند شوند.
من از جلسات درس ایشان بسیار استفاده کرده، و از نشست و برخاست با ایشان هم زیاد بهره بردم. آقای فقیهی از زمانی که آیت الله بروجردیاز دنیا رفتند و بحث بر سر مرجعیت پیش آمد، به حاج آقا روح الله عشق ورزیده و ایشان را مرجع اعلم می‌دانست.
استاد سوم من در اصفهان، آیت الله حاج سید احمد امامی بود که از شاگردان امام
خمینی بود. ایشان مردی فقیه، عارف، اهل ذوق و شعر و فلسفه، و نیز از مبارزان درجه یک اصفهان بوده و چندین بار هم به زندان افتاد. او بسیار باشهامت، دست و دل‌باز و بزرگوار بود. از زمانی که من به یاد دارم ـ چه در اصفهان و چه در قم ـ همیشه سفره‌اش پهن بود. آقای امامی در تدریس کفایه و مکاسب بسیار توانا بود. در این اواخر هم درس خارج را در اصفهان شروع کرد که سکته کرد و از دنیا رفت. او یکی از سه عالم تراز اول اصفهان در دهه‌های اخیر به شمار می‌آمد. دو تن دیگر، یکی آیت الله خادمی و دیگری آیت الله طاهری است. این اساتید همه از علاقمندان به امام خمینی و شاگردان ایشان بودند. من در دورانی که در مدرسه نیم‌آور بودم، تقریبا در شمار طلاب زرنگ و موجه بودم. با وجود اینکه چندین درس داشتم، تحصیلم خوب و همواره از محبت و تشویق اساتید برخوردار بودم.