افرادی در زندان بودند که به اصطلاح جزو پیش کسوتان محسوب می شدند، چون مدت مدیدی در زندان حضور داشتند. از جمله آقایان: ابوالقاسم سرحدی زاده، محی الدین ا نواری، حبیب الله عسگر اولادی و... البته در مرحله ای تعدادی از آنها را تحت عنوان عفو [توبه کرده ها] به یک مصاحبهِ تلویزیونی آوردند. بچه های زندان به این امر معترض بودند و می گفتند: خیلی حیف شد که افرادی مثل اینها در این برنامه شرکت
کتابخاطرات مبارزه و زندانصفحه 38 کردند. آنها به این قضیه انتقاد می کردند.
افرادی که دارای سابقهِ طولا نی زندان بودند مورد احترام بچه ها بودند. کاری هم به کار کسی نداشتند. از جمله آنها صفر قهرمانی بود. او چندین سال زندانی بود، آدم بد فکری هم نبود. او به این دلیل که حاضر نشد با رژیم همکاری کند و آنها را تأیید نماید، خیلی مورد احترام بچه ها بود.
تعداد دیگری هم بودند که به اصطلاح از توده ای ها قدیمی، از جمله افسران فرقه دمکرات آذربایجان بودند. اینها در آن مقطع در زندان قصر زندگی تکی و انفرادی داشتند. بعضی از نویسنده های روشنفکر چپی مثل محمود دولت آبادی هم آنجا بودند. این افراد زندگی فردی را دنبال می کردند. البته اینها مربوط به وقایع سیاسی نسل قبل بودند که در زندان قصر دوران زندانی خود را می گذراندند. آنها هستهِ محرکه ای برای زندان محسوب نمی شدند.
کتابخاطرات مبارزه و زندانصفحه 39