در یکی از مناسبت ها که گروهی از مسلمانان و شخصیت‌های مذهبی و دانشگاهی کشورهای اسلامی به دیدار امام آمده بودند، آقایی به چشم می‌خورد، با عبا و عمامه و هیکلی درشت. سید هم بود، پرسیدیم: ایشان کیست؟ گفتند: امام بخارایی، امام جمعه شهر دهلی هند است. در بازرسی ویژه چاره‌ای نبود که به هر شکل ممکن می‌بایست دستی به آقایان کشیده می‌شد. ناچاراً یکی از برادران دژبان به نام آقای کاظم گلباف که از برادران قدیمی، خوش برخورد و خبره ما در سه‌راه بیت بود، به حاج آقا که به زبان فارسی مرسوم هندی‌ها صحبت می‌کرد در حالی که به کمر او دست می زد! گفت: می‌خواهیم شما را تبرک کنیم! او گفت: نه، این یک نوع بازرسی است و شما حق نداشت مرا بازدید کرد! بعد با ناراحتی گفت: من بود امام هند. ایشان امام ایران و من امام هند! پس این کار درست نبود! اگر بازدید کرد، من به هند رفت و امام را ندید!