برخورد امام با تک تک نوه‌های خود که گاه و بی‌گاه به دیدارشان می‌آمدند بسیار صمیمی و مهربانانه بود. ایشان در اظهار محبت به نوه‌ها ـ نوه پسری و یا دختری ـ بین آنها هیچ تفاوتی قائل نبودند. امام دوست داشتند همه آنان درس بخوانند تا برای جامعه اسلامی فرد مفید و مؤثری باشند.
فضای حاکم بر منزل امام آکنده از صفا و مهربانی و دوستی و محبت بود. برای نوه‌های بزرگتر، امام جدای از رهبر، مرجع تقلیدشان هم بود. رفت و آمد آنان به بیت جهت ملاقات با پدربزرگ‌شان- امام- حساب و کتاب داشت و طبق برنامه بود. رفتارهای محبت‌آمیز امام با آنان بسیار خودمانی و به دور از هر گونه تشریفات بود واقعاً دیدنی و به یاد ماندنی بود. آنان از اینکه اوقاتی را در کنار امام به سر می‌بردند از فرط شادمانی سر از پا نمی‌شناختند.
دختران امام هم در دیدارهای‌شان با امام رعایت همه جوانب را می‌کردند و کمترین زحمت را برای تیم حفاظت داشتند.