خیلی وقت‌ها نمی‌شد به مردم بگوییم امام ملاقات ندارد، مردمی که بدون هماهنگی برای ملاقات امام آمده بودند به یک شرط حاضر می‌شدند منطقه جماران را ترک کنند و آن اینکه به آنها قول داده شود که در چه روزی دوباره بیایند و با امام ملاقات کنند. این قول را هم باید یک مسئول عالی‌رتبه و یا یکی از اعضای دفتر به آنان می‌داد در غیر این صورت شعار همیشگی آنها این بود که: "تا امام را نبینیم از اینجا نمی‌رویم". گاهی هم این شعارها را می‌گفتند که: "ای پاسدار بیت امام ما را ببر پیش امام" و یا "روح منی خمینی" "جانم فدای رهبر". گاهی وقت‌ها که حسینیه جا داشت از فرماندهی به ما دستور می‌دادند که مردم را راه بدهیم. مردمی که از ساعات اولیه صبح و گاهی از سپیده‌دم در کنار درب‌های منتهی به کوچه حسینیه در انتظار چنین خبری لحظه‌شماری می‌کردند، تا این خبر را می‌شنیدند سر از پا نمی‌شناختند.