دو تن از دوستان امام بودند که وقتی به ملاقات میآمدند گاهی برای ایشان تحفهای میآوردند. یکی از آنها مرحوم آیتالله سید صادق لواسانی از علمای بسیار عزیز و دوست داشتنی و از دوستان دوران جوانی امام بود که خداوند روح ایشان را با حضرت امام حسین (ع) محشور بگرداند. مرحوم آقای لواسانی نماینده امام در شمیران و لواسانات بود که هم سن و سال حضرت امام بودند. ایشان وقتی میخواستند به دیدار امام بیایند، به دفتر تلفن می زدند و یک پیکان با راننده میرفت و ایشان را میآورد. مرحوم آقای لواسانی معمولا با یک کاسه آش که برای امام درست کرده بودند، خدمت امام میرسیدند. هر وقت به جماران میآمدند، معمولا مدتی را در اوقات بعد از ظهر با امام ملاقات خصوصی داشتند.
نفر دوم آقایی باغدار و کشاورز و همسن و سال امام بود که از زمان طلبگی هم با امام رفیق بود. ایشان سالانه یک بار یک صندوق انار از ده خودشان ساوه برای امام میآوردند و اجازه داشتند انارها را بدون معطلی ـ البته نه اینکه پاسداران بار را نبینند ـ مستقیماً به داخل منزل امام ببرند. ایشان خدمت معظمٌله میرسیدند و از نزدیک دیداری تازه میکردند و یکی دو ساعت بعد هم میرفتند این روال، همه ساله تا رحلت امام ـ رضوانالله تعالی علیه ـ ادامه داشت.