اولیا و بزرگان دین مجسمه تقوا و تواضع هستند و نگاه‌شان آرام‌بخش دل‌های مؤمنان است. مرحوم حضرت آیت‌الله العظمی اراکی شیخ‌الفقها از یاران بسیار صمیمی امام به حساب می‌آمدند و حضرت روح‌الله هم به ایشان خیلی ارادت داشتند. نقل قول است وقتی به ایشان پیشنهاد مرجعیت می‌دهند می‌فرمایند تا حاج آقا روح‌الله در بین علما هستند، حق ایشان است.
در سال 1366 وقتی مرحوم آیت‌الله العظمی اراکی بیمار و در یکی از بیمارستان‌ها بستری شدند به کسانی که از طرف امام به عیادت‌شان رفته بودند، فرمودند: ان‌شاءالله بعد از بهبود خدمت آقای خمینی می‌رسم و از نزدیک عرض ادب می‌کنم. بعد از بهبودی پیغام دادند که قصد دارند به ملاقات امام بیایند.
فورا خودرویی را به قم فرستادیم و ایشان به تهران تشریف آوردند. وقتی مقابل حسینیه جماران از اتومبیل پیاده شدند به فرزندشان فرمودند:
وقتی هفت متر به امام مانده باشد مرا خبر کن در صورتی که وقتی از پیچ کوچه بگذری تا جایگاه معظمٌ‌له سه تا چهار متر است. فرزند ایشان به محض اینکه چشم‌شان به امام افتاد، خدمت پدر عرض کردند: آقاجان در نزدیکی امام هستیم. حضرت آیت‌الله خیلی پیر بودند و قد خمیده‌ای داشتند تا این جمله را شنیدند عصای خود را در مقابل بر زمین گذاشته و هرچه می‌توانستند سرشان را بالا گرفته و خطاب به امام فرمودند: السلام علیک یابن رسول‌الله. خدا شاهد است همه وجود من و اطرافیان از دیدن این صحنه لرزید و مو به بدن‌مان سیخ شد. این همه ادب و معرفت از یک مرجع و استاد نسبت به یک مرجع دیگر بسیار کم دیده می‌شود اگر نگویم تکرار نمی‌شود.