حضرت امام طی سال‌هایی که در جماران بودند برای همسایه‌های خود احترام بسیاری قائل بودند و مرتب به ما تذکر می‌دادند که مبادا با رفتارتان باعث اذیت آنها بشوید، چون همین قدر که آنها مجبورند ما را تحمل کنند کفایت می‌کند. دفتر امام گاهی به مناسبتی مردم محل را به حسینیه جماران دعوت می‌کردند و امام هم در جمع آنان حضور می‌یافتند. در بعضی سالها مردم محل سالروز ورود امام را به محله خود جشن می‌گرفتند و ضمن چراغانی کردن محل به مردم شیرینی و شربت
می‌دادند. حجت‌الاسلام والمسلمین امام‌جمارانی نماینده امام در سازمان اوقاف آن زمان که مورد احترام و علاقه همه اهالی محل بود، از سوی اهالی جماران این اطمینان را به امام داده بودند که آنان نه تنها کوچک‌ترین گلایه‌ای از اقامت ایشان در این محل ندارند، بلکه به این حضور افتخار هم می‌کنند.
رفتار امام با همسایه‌هایشان در مدت اقامت چند ماهه ایشان در روستای نوفل‌لوشاتو هم به همین منوال بود. در نوفل‌لوشاتو شبی که مصادف با تولد حضرت مسیح (ع) بود، امام فرمودند: همسایه‌های ما در اینجا بااین رفت و آمدهای زیاد مراجعین و خبرنگاران رسانه‌ها خیلی اذیت شده‌اند، از طرف من برای آنان هدیه‌هایی بخرید و به درب منزلشان ببرید و از قول من ضمن تبریک میلاد حضرت مسیح از مشکلاتی که برای آنها پیش آمده معذرت‌خواهی بکنید. به دستور امام برادرها رفتند و چند جعبه شیرینی و شکلات خریدند و آوردند، امام از آنها پرسیدند: چه تهیه کرده‌اید؟ وقتی بسته‌های شیرینی را به امام نشان دادند، امام به آنها فرمودند: خارجی‌ها به گل علاقه زیادی دارند، چند شاخه گل هم تهیه کنید و بااین شیرینی‌ها به آنها بدهید. همان شب هدایا را بین همسایه‌ها تقسیم کردند. فردای آن روز خیابان‌ها پر از خبرنگار شد، معلوم شد آمده‌اند تا به خاطر هدیه‌های شب گذشته امام به همسایگانش در نوفل‌لوشاتو گزارشی تهیه کنند، مصاحبه‌ای هم باامام انجام شد و امام اشاراتی در مورد تولد حضرت مسیح (ع) داشتند. توزیع هدایای امام در بین مردم اثرات تبلیغی مثبت غیر قابل وصفی داشت. همه اهالی نوفل‌لوشاتو از این ابتکار و وقت‌شناسی امام
به وجد آمده بودند.