در دوران مسئولیتم در جماران با فرزند دلبند حضرت امام مرحوم حاج سید احمدآقای خمینی ـ رحمةالله علیه ـ رابطه کاری مستقیمی داشتم.
مرحوم حاج احمدآقا دارای ویژگیهای خاصی بود. بسیار خوش برخورد و مهربان بود. در اوج سختی کارها دیدن چهره ایشان مرا آرام میکرد. همیشه از ما دلجویی میکردند و به ما خسته نباشید میگفتند و اطمینان و اعتماد بسیار زیادی به برادران پاسدار بیت امام داشته و آنان را از صمیم قلب دوست داشتند و به مردم بسیار احترام میگذاشتند. مسئولین کشور مشکلات حوزه کاری و مسئولیت خود را با این بزرگوار در میان مینهادند. ایشان پل ارتباطی بین مردم و مسئولین با امام بود.
به فامیل و خویشاوندان بسیار عنایت داشت. با خواهران و خواهرزادگان، دامادها، برادرزاده، عمو وعموزادگان بسیار با محبت رفتار میکردند و آنها هم به ایشان ارادت خاصی داشتند.
بسیار دلسوز عمویشان مرحوم آیتالله سید مرتضی پسندیده ـ برادربزرگ امام ـ بود. در زمان بیماری و بستری شدن ایشان در تهران وی را به منزل خود آورده و شخصاً از او پرستاری میکردند. او در این مدت بسیار به عمویش رسیدگی میکرد.
رابطه مرحوم حاج سید احمدآقا با امام چیزی فراتر از رابطه پدر و فرزندی بود. او حقیقتاً عاشق و دلداده امام بود و مثل یک پروانه به دور او میگردید و آرامش خود را فدای آسایش پدر مینمود.