یک بار که به امام گفتند قاریان قرآن داخل حسینیه هستند و توقع دارند چند لحظه‌ای تشریف بیاورید، پذیرفتند و دستور دادند صندلی را بردارند. چون می‌خواهند به احترام قرآن بر روی زمین بنشینند. این در حالی بود که نشستن برای امام آسان بود اما برخاستن سخت. لذا فرمودند سعی کنید هنگام برخاستن تا می‌شود زیر بغلم را نگیرید. بگذارید خودم بلند شوم. امام به لطف خدا پس از قرائت قرآن قاریان در حضور ایشان با قدرت تمام بدون کمک دیگران از جا برخاستند و پس از ادای احترام و ابراز احساسات به قاریان به منزل تشریف بردند.