پس از اینکه کودتای نوژه کشف شد و معلوم گردید آقای قطب‌زاده و دست‌اندرکاران کودتا قصد داشتند در اطراف بیت امام بمب‌گذاری و امام را از بین ببرند، مسئولین حفاظت امام به فکر راه چاره افتادند تا جلوی خطرات احتمالی دیگر را بگیرند. قبلا ضعف‌های حفاظتی زیادی وجود داشت که کودتاگران برنامه شوم خود را عملی سازند و امام را ازبین ببرند، غافل از اینکه خداوند یار و یاور امام و مردم بود.
موضوع از این قرار بوده، ساختمانی نیمه‌کاره در نزدیکی منزل امام قرار داشت که در حد سفت‌کاری بود. هنوز ظریف‌کاری و گچ و خاک نشده و کار متوقف شده بود. نقشه اینها این بود که با توافق مالک ساختمان کار را راه‌اندازی کنند و در لابلای بردن مصالح به داخل ساختمان، مواد منفجره وارد کنند. وقتی خبر ادامه کار ساختمان مطرح شد سپاه با آن مخالفت کرد. آنها از طریق دفتر امام وارد کار شدند. یکی از آقایان دفتر گفت: مانع مردم نشوید، بگذارید خانه‌شان را بسازند که ما قبول نکردیم. یکی دو ماه که از این ماجرا گذشت، سخنگوی وقت دولت در مصاحبه‌ای اعلام کرد به حسب اطلاع مقادیر زیادی مواد منفجره وارد بیت امام شده است. این خبر را که در روزنامه جمهوری اسلامی درج شده بود را برداشتم و به دفتر فرماندهی رفتم همکاران پی‌گیر شدند و با ناراحتی گفتند: چون چنین چیزی صحت ندارد، نماینده دولت باید بیاید و این مواد را به ما نشان دهد. آقای قطب‌زاده و هم‌دستانش جرات آوردن چنین محموله‌ای را به این شکل نداشتند. چون
بستر این کار آماده نبود. این توطئه هر چند مشکلاتی را برای ما در پی داشت و نگرانی‌هایی را هم به وجود آورده بود ولی در نهایت باعث خیر و تقویت حفاظت بیت امام شد.