نیروهایی که در بیت امام نگهبانی می‌دادند بر مبنای اعتماد و اطمینان به آنهاانتخاب شده بودند و می‌توان گفت همه از بهترین و سالم‌ترین نیروهای سپاه بودند. من شهادت می‌دهم که در طی این مدت، حتی یک مورد هم سراغ ندارم که از پاسداری کار ناشایست و بدی سر زده باشد.
ما تقریبااز پنج استان نیرو می‌گرفتیم. گاهی از یک شهر یک نفر پاسدار به جماران اعزام می‌شد که این سهمیه تاآخر حفظ می‌شد. در مجموع چون از هفتاد شهر نیرو داشتیم می‌بایست فرهنگ‌های مختلف را هم به هم نزدیک کنیم تا نیروها بتوانند به خوبی در کنار یکدیگر انجام وظیفه نمایند و این کار بسیار دشواری بود.
استان‌هایی که به ما نیرو می‌دادند عبارت بودند از: اصفهان، کرمان، خراسان، فارس، استان مرکزی و تعداد بسیار کمی از چهار محال بختیاری.
تنها یک دوره از خوزستان نیرو گرفتیم که ادامه نیافت چند نفری هم از استان سیستان به عنوان سهمیه کرمان می‌آمدند. در جماران هیچگونه ساخت و سازی به عنوان پایگاه و یا محل استراحت پاسداران ساخته نشد و از وضع موجود که از خانه‌های مصادره‌ای بودند و گنجایش دویست و سیصد نفر بیشتر جمعیت نداشت، به‌عنوان پایگاه استفاده می‌شد. یکی از مشکلات استقرار پاسداران اعزامی به جماران این بود که کسانی که از یک شهر آمده بودند مایل بودند در یک اتاق در کنار هم باشند. البته ما هم سعی داشتیم این امر انجام شود تا هم کم‌تر وقت استراحت آنها گرفته شود و هم یکپارچه باشند.