تحمل مشکلات حفاظتی توسط اهالی جماران

‏‏اهالی مومن جماران از برکت امام و ارادتی که به ایشان داشتند مشکلات ‏‎ ‎‏زیادی را متحمل می‌شدند. این یک واقعیت مسلم بود که آنها در خانه ‏‎ ‎
‏‎

‎‏خودشان بودند و ما وارد بر آنها شده و برایشان محدودیت‌هایی ایجاد ‏‎ ‎‏کرده بودیم. این مردم خوب ما ضوابط حاکم از سوی ما تازه‌واردها را‏‎ ‎‏تحمل می‌کردند. در آن زمان نیروی هوایی ارتش که مسئولیت پدافندهای ‏‎ ‎‏منطقه را به عهده داشت بیشتر از نیروی سرباز وظیفه استفاده می‌کرد. ‏‎ ‎‏جماران یک منطقه بسته بین این همه نیرو بود که آنها را در خود جای ‏‎ ‎‏داده بود. آنها رفت و ‌آمد مردم سرتاسر کشور را به بیت امام و به ویژه ‏‎ ‎‏مردم کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس که هدایا و وجوهاتی داشتند را‏‎ ‎‏بدون هیچ مشکل و یا برخوردی تحمل می‌کردند. خدا می‌داند در ‏‎ ‎‏جماران آرامش خاصی ایجاد شده بود که پاسداران اعزامی و اهالی محل ‏‎ ‎‏نقش بسزایی در برقراری آن داشتند و از هیچ کمکی دریغ نمی‌کردند. آن ‏‎ ‎‏وقت مرسوم نبود کسی بگوید کار دارم و یا وقت ندارم بیشتر بمانم یا‏‎ ‎‏اگر ماندم به من اضافه کار بدهید. به نیروهایی که یک سال در جماران ‏‎ ‎‏خدمت می‌کردند در آخر هر سال هزار تومان به عنوان عیدی به افراد ‏‎ ‎‏متاهل و پانصد تومان به افراد مجرد می‌دادند.‏

‏‎

‎