علت این دستور آن بود که در دو هفته قبل که امام به مناسبت یکی از اعیاد ملاقات داشتند، وقتی ملاقات تمام شد جمعیت زیادی که پشت دربها مانده بودند شعار میدادند که: "تا امام را نبینیم از جماران نمیرویم" صدا و شعار مردم که به گوش امام رسید فرمودند: مردم را راه بدهید بیایند داخل حسینیه. حدود ساعت دهونیم صبح ملاقات دوم، حسینیه پر از جمعیت شد جایی برای سوزن انداختن نبود. با اینکه همه سر پا ایستاده بودند ولی هنوز دهها نفر پشت دربها مانده بودند. مسئول ملاقات به سراغ امام رفت ولی نتوانست به امام بگوید خیلیها هنوز پشت در ماندهاند و شعار میدهند و میخواهند با شما ملاقات کنند. لذا نتوانست از ایشان بخواهد لطف کنند و برای بار سوم هم به ملاقات بیایند.
ساعت یکونیم بعد از ظهر که شد حاج احمدآقا فرمودند: این جمعیت را داخل حسینیه جمع کنید تا ببینم آیا امام راضی میشوند به
ملاقاتشان بیایند یا نه. افراد بازرسی شدند. نیروها بسیار خسته شده بودند. آنها از شب قبل پست داشتند و از ساعت سهونیم نصف شب بیدار مانده بودند. امام پذیرفتند و این ملاقات در ساعت دو ونیم بعد از ظهر تمام شد.