اقدامات زیادی از طرف علمای قم و نجف شد و دستگاه هم تحت فشار شدیدی قرار گرفته بود. فکر می کردند اگر امام آزاد شود، دیگر سوژه ای وجود ندارد که به آن پرداخته شود و آزادی ناگهانی اماماین طور تبلیغ می شود که حتما رژیم با ایشان کنار آمده است. به همین دلیل امام را ازاد کردند.
روزنامه های کیهان و اطلاعات از قول علما تیتر زدند که روحانیت در نظر دولت محترم است و ما اندکی اختلاف داریم. تقریبا دولت عقب نشینی کرد. و با توجه به اقدامات علما و اعتراض ها، امام و آیت الله قمی را آزاد کرد.
امام پس از آزادی، [ابتدا به منزلی در داودیه، سپس] به قیطریه رفتند که ما هم محل اقامت ایشان را پیدا کردیم و برای ملاقات به آن جا رفتیم. ماموران اجازه نمی دادند. گفتیم: این چه آزادی است؟ گفتند: امام خسته اند. از صبح تا حالا مردم آمده اند و رفته اند. البته دروغ می گفتند. فقط تعدادی می توانستند با ایشان ملاقات کنند. تا این که امام به قم رفتند و روزنامه ها هم نوشتند که مشکل ما با روحانیت حل شد. امام زود دست بکار شده مسئله را خنثی کردند.
کتابامام خمینی و هیات های دینی مبارزصفحه 220