در هر حال فداییان اسلام ایجاد قدرت کرده بودند و مسئله داشتن ریش از ناحیه این ها مطرح شد و جا باز کرد. قبل از آن در جامعه افراد محاسن دار را موجودات بدبخت و توسری خور می‌دانستند و مورد تمسخر قرار می‌دادند. خدا رحمت کند مرحوم حاج آقا مقدس را، عمده منبر ایشان در طی چند سال درباره «محاسن» بود یا این که مرد نباید انگشتر طلا دست کند و ... .
البته به طور کلی هیچ گونه تاثیری نداشت چون ابتدا می بایست حیثیتی درباره ریش داشتن ایجاد می‌شد و بعد این حرف ها را زد. ان روزها خیلی ها دلشان نمی خواست محاسن داشته باشند و یا نمی دانستند. هرکجا می‌رفتند مثلا در ادارات که می‌رفتند با دید تمسخرآمیز و حقارت به آنها نگاه می‌شد. فداییان اسلام با رفتارشان که با جرات و شهامت همراه بود کارهای چشمگیری کردند. برای ریش و محاسن ایجاد حیثیت کردند و پس از آن اگر مردم عادی نیز می‌خواستند خود را در خیابان ها و کوچه ها فردی مقتدر و وابسته به جمعیت خاصی نشان دهند ریش می‌گذاشتند.
موضوع دیگر گذاشتن کلاه پوستی به جای کلاه شاپو بود که از خارج آمده و به مردم تحمیل شده بود. این جمعیت توانست اینگونه مظاهر را تغییر دهد.
کتابامام خمینی و هیات های دینی مبارزصفحه 44