خلیل طهماسبی را پس از بازداشت به کاخ دادگستری بردند و آن جا او را در یک اتاق جا دادند، خیلی محترمانه. هر روز جمعیت زیادی به دیدن او می‌رفتند. صد نفر، پنجاه نفر به ملاقاتش می‌رفتند و اتاق پر و خالی می‌شد. او هم با روی باز و خوش با مردم برخورد می‌کرد.
من از سال ها قبل با خلیل طهماسبی آشنا بودم. نجاری داشت؛ با یک نفر دیگر به صورت شراکت کار نجاری می‌کرد. به او استاد خلیل می‌گفتند: اوس خلیل نجار. یک صندوق هم قبلا برای مجمع مسلمانان مجاهد ساخته بود که پول های جمعیت را در آن می‌گذاشتم و دست من بود.
کتابامام خمینی و هیات های دینی مبارزصفحه 55