دفاع از سیاستهای اقتصادی دولت

‏‏دفاع از سیاستهای اقتصادی دولت‏

‏‏من فکر می کنم اگر از بخش خصوصی بی تفاوت بگذریم، در کارهای اساسی‏‎ ‎‏کشورمان خسارت بسیار عمده ای خواهیم دید. ما معتقدیم، کشورهای سوسیالیستی از‏‎ ‎‏این ناحیه، ضربه بسیار عمیقی خورده اند. انگیزه های شخصی در اینگونه مسائل بسیار‏‎ ‎‏مهم است.‏

‏‏آزادی انسانها اینگونه قابل تعمیم است. آزادی انسان فقط رأی دادن نیست،‏‎ ‎‏بخش خصوصی باید حتماً فعال شود. صحبت اخیر امام تا به حال اینگونه صریح‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏نبود.‏‎[1]‎‏ حال بعد از فرمایشات ایشان، نباید کارها مثل قبل انجام شود؛ بلکه باید با سرعت‏‎ ‎‏کارها را جلو بیندازیم. پس از سخنان امام، دولت بلافاصله بخشنامه کرد و طرح برنج هم‏‎ ‎‏از مصادیق آن بود. عده ای از این مسأله سوءاستفاده کرده و با فرصت طلبی سعی کردند،‏‎ ‎‏دولت را بکوبند که مگر دولت در گذشته شرعی عمل نمی کرده است. این حرفها‏‎ ‎‏به سرعت، در محافل مختلف و اعلامیه ها و رادیوهای بیگانه مطرح شد و من احساس‏‎ ‎‏می کردم بدترین ظلم و بدترین تخلّف از سوی مخالفان دولت دارد اعمال می شود؛ حال‏‎ ‎‏آنکه امام، چندی قبل در نامه ای به مجلس شورای اسلامی فرموده بودند که هرکس‏‎ ‎‏کارهای دولت را غیر شرعی بداند، یا ضد انقلاب است یا نا آگاه و گفتم سیاست دولت‏‎ ‎‏اینطور نیست، بعضی از وزرا و کارکنان، دستشان به این کار نمی رفت و گره به کار‏‎ ‎‏می زدند که حالا با فرمایشات امام این گره باز شد. اما فرمایشات امام معنایش این نیست‏‎ ‎‏که ما کارها را به دست سرمایه داران زالو صفت بدهیم. تا امام هستند، محال است، چنین‏‎ ‎‏کاری صورت بپذیرد که امکانات کشور در دست عده معدودی مال اندوز، قرار گیرد. من‏‎ ‎‏قبل از آنکه این مطالب را در خطبه های نمار جمعه بگویم،‏‎[2]‎‏ به امام پیام دادم که من می‏‎ ‎‏خواهم چنین صحبتی بکنم و در جهت دفاع از دولت صحبت کنم تا اگر ایشان مطلبی‏‎ ‎‏دارند، به من بفرمایند؛ ایشان چیزی نفرمودند، شب هنگام وقتی که امام خطبه ها را گوش‏‎ ‎‏کردند، به حاج احمد آقا فرمودند که: «حرفهای فلانی درست بود»، با وجود آنکه‏‎ ‎‏حرفهای من، عین حرفهای امام در تأیید نظریات خودشان بود.‏‎[3]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎