مأموریتهای دولت موقت

‏‏مأموریتهای دولت موقت‏‏ ‏

‏‏از همان روزهای اول که دولت انقلاب شروع بکار کرد، در فرمان امام سه موضوع معین،‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏مسئولیت دولت موقت بود. ‏

‏‏1. این دولت کارهای روزش را اداره کند. ‏

‏‏2. مجلس مؤسسان برای تدوین قانون اساسی تشکیل بدهد. ‏

‏‏3. مرحله انتقالی را بگذراند تا انتخابات شود و کار مردم به دست خودشان بیفتد...‏

‏‏در همین مرحله است که مسأله انتخابات پیش می آید. انتخاب رئیس جمهور و‏‎ ‎‏انتخابات نمایندگان مجلس هم از بحثهای شیرین مدیریت است، منتهی ریشه دارد. فکر‏‎ ‎‏اولی این بود که مجلس مؤسسان، باید به تعداد اعضای دو «مجلس شورای ملی» و «سنا»‏‎ ‎‏در رژیم سابق عضو داشته باشد. مجموع نمایندگان مجلس شورا و سنا، در حدود چهار‏‎ ‎‏صد نفر بودند و آنچه که فکر می شد، این بود که در حدود چهار صد نفر مردم انتخاب‏‎ ‎‏شوند و در یک مجلس بیایند و قانون اساسی بنویسند. ‏

‏‏امام فکر کردند که اگر مجلس بخواهد اینطور شود، ممکن است دو، سه سال طول‏‎ ‎‏بکشد. از دید امام چهار صد نفر، آن زمان خودش مشکل بود و بعد قانون اساسی در‏‎ ‎‏اختیار این چهار صد نفر گذاشته شود، اجرای آن خیلی طول می کشد و انقلاب باید‏‎ ‎‏زودتر به دست مردم برسد. ‏

‏‏ما طرفدار این بودیم که این دوره انتقالی طولانی نشود. یک پیش نویس قانون اساسی‏‎ ‎‏تنظیم شده بود که آن پیش نویس مقدار زیادی طبع غربی داشت. یعنی کسانی نوشته‏‎ ‎‏بودند که تقریباً یک جامعه غربی را منعکس می کردند، مثل سوئد، فرانسه، این‏‎ ‎‏پیش نویس را شورای انقلاب تصویب کرد. ‏

‏‏دو نظر بود: یک نظر، این که همین پیش نویس قانون اساسی را به رفراندوم بگذاریم و‏‎ ‎‏بعد از آن، انتخابات و کارهای دیگر شود و زود به حکومت مردم برسیم. نظر دوم این‏‎ ‎‏بود که به صورت مجلس مؤسسان عمل کنیم که در آن صورت، ممکن بود دو، سه سال‏‎ ‎‏طول بکشد. رفتیم قم، خدمت امام، در آن جلسه آقای طالقانی هم بودند، ایشان هم نظر‏‎ ‎‏شخصی نداشتند. چند ساعت با امام در قم بحث کردیم و ترکیبی از این دو نظر، بدین‏‎ ‎‏صورت در آمد که نه مجلس مؤسسان وسیع و نه رفراندوم سریع، بلکه در مجلس‏‎ ‎‏خبرگان با حدود پنجاه نفر و به مدت حدود یک ماه رسیدگی شود و زودتر به دست‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏مردم برسد، برای اظهار نظر.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎