ژنرال امریکایی در ایران

‏‏ژنرال امریکایی در ایران‏

‏‏در حول و حوش کنفرانس گوادلوپ، سیاست امریکاییها در ارتباط با ایران، با ناامیدی‏‎ ‎‏قطعی از شخص شاه، وضع محسوسی پیدا کرد، به طوری که با اعزام مخفیانه ژنرال‏‎ ‎‏هایزر به ایران (در تاریخ 14 دی 1357)، رودررویی مستقیم با مخالفان رژیم را از طریق‏‎ ‎‏ترغیب آنها، به حمایت از بختیار و هم زمان، تهدید آنها به امکان کودتای نظامی، به‏‎ ‎‏آزمایش گذاشت.‏

‏‏در همین روزها، فکر امکان کودتای نظامی ارتش و پیامدهای ناگوار آن مهمترین‏‎ ‎‏مشغله ذهنی جمع ما در شورای انقلاب بود؛ البته با توجه به شناختی که از ماهیت‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏نیروی نظامی رژیم داشتیم، وقوع چنین امری را تا حدودی محتمل می دانستیم و مطمئن‏‎ ‎‏بودیم که حتی در صورت وقوع چنین کودتایی، مشکلی از رژیم حل نخواهد شد. اما به‏‎ ‎‏هر حال، پیش بینی خونریزیهای احتمالی آن، ما را بسیار نگران کرده بود. قطعاً پاسخ امام‏‎ ‎‏به رئیس جمهور، امریکا که طی آن فرموده بودند: «من کودتا را نه به صلاح ملت می دانم‏‎ ‎‏و نه به صلاح امریکا... خوف آن دارم که اگر کودتای نظامی بشود، انفجاری بشود در‏‎ ‎‏ایران که کسی نتواند جلوی آن را بگیرد.»‏‎[1]‎‏ ناشی از همین نگرانیها بود. هر چند که امام‏‎ ‎‏تأکید داشتند که ملت ایران از کودتای نظامی نمی ترسد، برای اینکه ماههاست که با‏‎ ‎‏قدرت نظامی هر چه سخت تر با مردم معامله شده است و نتوانسته اند آرامش را برقرار‏‎ ‎‏سازند.‏

‏‏خروج ژنرال هایزر از ایران (در 15 بهمن 1357) همانند ورودش بی سروصدا انجام‏‎ ‎‏شد و مطمئناً چهره امیدوار او در هنگام ورود، اینک با درک غیرممکن بودن یک کودتای‏‎ ‎‏نظامی علیه انقلاب، با ناامیدی توأم با سر خوردگی بسیار، بدرقه می شد.‏‎[2]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎