برادر امام!

‏‏برادر امام!‏‏ ‏

‏‏من خاضعانه باید اعتراف کنم که آن حرکتهای امام را، در مقطعی که ایشان زمینه سازی‏‎ ‎‏می کردند، نمی فهمیدیم. ایشان با همان رویّه خود مایل نبودند بدعتی بگذارند که رهبر‏‎ ‎‏جانشین خود را تعیین کنند و حق هم نیست؛ اما نظریاتی داشتند که به گونه ای آن را‏‎ ‎‏منتقل کردند و این حقّ هرکس است. ایشان نظریات خود را به صورت پراکنده به ما گفته‏‎ ‎‏بودند. ‏

‏‏روزی من خصوصی خدمت امام رفتم. چون مقداری روی بازتری داشتم و مسائل را‏‎ ‎‏بی پرده تر می گفتم، دربارۀ قائم مقام رهبری و مشکلاتی که پیش می آید صحبت کردم. باز‏‎ ‎‏آنجا ایشان صریح گفتند: «شما در بن بست نخواهید بود. چنین فردی در میان شما‏‎ ‎‏هست، چرا خودتان نمی دانید؟»‏

‏‏بیانی ‏

‏‏را احمد آقا از امام نقل کرده اند. وقتی که آیت اللّه خامنه ای در سفر کُره بودند، امام‏‎ ‎‏گزارشهای آن سفر را از تلویزیون می دیدند. آن منظره دیدار از کُره، استقبال مردم،‏‎ ‎‏سخنرانیها و مذاکرات آن سفر، خیلی جالب بود و امام گفته بودند: «الحق ایشان‏‎ ‎‏شایستگیهای رهبری را دارند». تعبیر کلمه «برادر» که ایشان مدتها در یک مناسبتی این را‏‎ ‎‏فرمودند، بی معنا نبود. یک دفعه ایشان در نامه ای نوشتند: «برادر»‏‎[1]‎‏ ما آن موقع اصلاً‏‎ ‎
‏‎

‎
‏‎

‎‏متوجه این نکات نبودیم. مجموعه ای از این موارد که به ذهن ما آمد، تأیید می کرد که‏‎ ‎‏حداقل به عنوان یک مصداق، امام ایشان را شایسته این کار می دانستند. و این خیلی به ما‏‎ ‎‏در رسیدن به مصداق کمک کرد. ما دنیا را با این سرعت عمل مبهوت کردیم.‏‎[2]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎