جهاد سازندگی

‏‏جهاد سازندگی‏

‏‏با نزدیک شدن فصل تعطیلات دانشجویان و دانش آموزان، استفاده از این قشر با هدف‏‎ ‎‏آشنا کردن آنها با صحنه های واقعی کار و یاری رساندن و خدمت به روستائیان محروم،‏‎ ‎‏به صورت جدیتر مطرح شد. پیش از این، ما با توجه به بررسیهایی که دربارۀ اولویتهای‏‎ ‎‏کشور داشتیم، رسیدگی به وضعیت نابهنجار روستاها را یکی از ضرورتها تشخیص‏‎ ‎‏داده بودیم و بر مبنای همین بحث، طرحی از طریق حزب جمهوری اسلامی برای بسیج‏‎ ‎‏دانشگاهیان و فرهنگیان برای آباد کردن روستائیان کشور، کمک به روستائیان در ماههای‏‎ ‎‏تابستان و دوره تعطیلی مدرسه ها و دانشگاهها (در تاریخ اول اردیبهشت 1358)، منتشر‏‎ ‎‏کرده بودیم. در مراحل اجرایی این طرح مطلع شدیم که امام در اندیشه طرحی مشابه‏‎ ‎‏برای روستاها هستند. جزئیات این طرح را بررسی کردیم، دیدیم برنامه جامع و خوبی‏‎ ‎‏است بعد هم با جدیّت پیگیری و کمک کردیم، تا اینکه امام در پیام مهمی، طرح‏‎ ‎‏سراسری جهاد سازندگی را (در تاریخ 26 خرداد 1358)، اعلام کردند.‏

‏‏در این پیام امام با بیان اینکه: «با فداکاری ملت، بحمداللّه مراحلی را که بسیار اهمیت‏‎ ‎‏داشت، پشت سر گذاشتیم» تأکید کردند: «بحمداللّه ملت ما راجع به سازندگی، مهیا بودن‏‎ ‎‏خودشان را اعلام کرده اند. دانشجوهای عزیز، متخصصین، مهندسین، بازاریان،‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏کشاورزان و همه قشرهای ملت، داوطلب برای این (هستند) که ایرانی را که به طور‏‎ ‎‏مخروبه دست ما آمده است، بسازند».‏‎[1]‎

‏‏«از این جهت، باید ما این جهاد را به سازندگی موسوم نماییم. در این جهاد سازندگی‏‎ ‎‏ـ همه قشرهای ملت، زن و مرد و پیر و جوان.... همه با هم باید تشریک مساعی کنند و‏‎ ‎‏این ایران را که خراب شده است، بسازند....»‏‎[2]‎

‏‏بی تردید، تأسیس جهاد سازندگی از تدبیرهای مهم امام بود و هر کس با دقت در این‏‎ ‎‏امر، از آینده نگری و واقع بینیهای امام لذت می برد.‏‎[3]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎