خانه سازی برای محرومان

‏‏خانه سازی برای محرومان‏

‏‏امام از آغاز نهضت به حضور و نقش مردم در انجام کارهای عام المنفعة، توجه‏‎ ‎‏داشتند و معتقد بودند که از این طریق، کارها زودتر و بهتر به نتیجه می رسد. از آنجا‏‎ ‎‏که این شیوه امام در دوران پیروزی انقلاب، به خوبی نتیجه داده بود، ایشان بر تداوم‏‎ ‎‏آن اصرار داشتند. به همین منظور از همان روزهای اول پیروزی، نسبت به پیگیری‏‎ ‎‏این گونه کارها تأکید کردند، خودشان هم در برخی زمینه ها پیشقدم شدند. یکی از‏‎ ‎‏این زمینه ها، فکر خانه سازی برای محرومان بود. امام معتقد بودند که همه محرومان‏‎ ‎‏باید خانه داشته باشند. هیچ کس در هیچ گوشه مملکت نباید از داشتن خانه‏‎ ‎‏محروم باشد؛ به همین دلیل با پیامی (در تاریخ 21 فروردین 1358)،‏‎[1]‎‏ همه مردم‏‎ ‎‏و زمینداران و نهادهایی مانند بنیاد مستضعفان را به همکاری در این امر فرا خواندند‏‎ ‎‏و دولت را نیز موظف ساختند تا نیازمندیهای عمومی طرحهای خانه سازی را‏‎ ‎‏فراهم سازد و با همین هدف، حسابی به شماره 100 برای واریز کمکهای مردمی،‏‎ ‎‏در بانک ملی ایران، افتتاح کردند و از همه کسانی که توانایی داشتند، دعوت کردند‏‎ ‎‏تا برای کمک به خانه سازی برای محرومان، به این حساب پول واریز کنند و‏‎ ‎‏همچنین مقرّر کردند که در هر محل از بین افراد صالح و مورد اعتماد، گروهی‏‎ ‎‏انتخاب شوند تا با صرفه جویی و دقت کامل، خانه های ارزان قیمتی بسازند و در‏‎ ‎
‏‎

‎‏اختیار محرومان قرار بدهند.‏‎[2]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎