ایده امام درباره فلسطین

‏‏ایده امام درباره فلسطین‏‏ ‏

‏‏کسانی که بدانند امام چه مقدار، برای فلسطین و مردم مظلوم آن رنج می بردند و چه‏‎ ‎‏مقدار، روی خطرات اسرائیل حساس بودند و چقدر علاقمند بودند که روزی شاهد‏‎ ‎‏پیروزی مردم فلسطین باشند، کم هستند. متأسفانه این آرزو در حیاتشان محقق نشد.‏‎ ‎‏کافی است که گفته های ایشان را از سال 40 که تصمیم گرفتند وارد مسائل سیاسی ایران و‏‎ ‎‏جهان شوند، مرور کنید؛ خواهید دید که در هیچ بحث علمی و اسلامی و بین المللی‏‎ ‎‏اسلام، از مسأله فلسطین غفلت نداشتند.‏

‏‏من یک نکته مهم، از امام را در یک جلسه خصوصی و غیر رسمی به یاد دارم و از‏‎ ‎‏ایشان شنیدم و فکر کردم که همان تفکر ایشان بحث مهمی بود و به نظرم ایده مقدسی‏‎ ‎‏است و ایشان فرصت نکردند این ایده را عملی کنند. ‏

‏‏همان زمانی بود که ایشان روز قدس را در تاریخ ما تعبیه کردند. این تصمیم ایشان‏‎ ‎‏یکی از نمونه های آن فکر اساسی ایشان بود. ‏

‏‏ایشان نکته ای فرمودند که من یک مقداری باز می کنم. در آن جلسه ای که ایشان‏‎ ‎‏صحبت کردند، این مسائل مطرح نشد، فقط شنیدیم.‏

‏‏امام در تمام دوران زندگی، از شرایط جهانی به خوبی آگاه بودند و آنچه را که در‏‎ ‎‏اطراف جهان اسلام می گذشت، زیر نظر داشتند. شخصیت ایشان در آن دوره ها ساخته‏‎ ‎‏شده بود. این مطلب از مجموعه دریافتها و مطالعات و عقایدشان دریافت می شود.‏‎ ‎‏خلاصه حرف ایشان این بود که «در این یکصد سال ـ معمولاً مقیاس زمانی ایشان صد‏‎ ‎‏سال بود. امام از مشروطه به بعد را به صورت پرونده تاریخ، در ذهن داشتند ـ من به‏‎ ‎‏مسائل دنیا اندیشیده ام. هیچ مسأله و پرونده ای به اندازه فلسطین اهمیت ندارد.» این یک‏‎ ‎‏جمله کوتاه از طرف کسی است که به فکر و عقاید ایشان اطمینان داشتیم و ما را وادار‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏کرد که روی این مسأله بیشتر فکر کنیم.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎