امام لیبرالها را نمی پسندید

‏‏امام لیبرالها را نمی پسندید‏

‏‏پس از رحلت آقای بروجردی، شخصیت امام، پابه پای رشد فکری طلبه کشف شد. نکته‏‎ ‎‏دیگری که اینجا مطرح بود، آنکه ـ معدودی از ـ تیپ روشنفکر و مذهبی دانشگاهی هم،‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏بیشتر به آقای شریعتمداری گرایش داشتند و چون یک مقداری هم، ایشان ضعیف بود،‏‎ ‎‏آنها تصور می کردند که در چنین مرجعی می توانند، نفوذ کنند. اما می دانستند که در امام‏‎ ‎‏نمی توانند نفوذ کنند. وقتی که می آمدند، می دیدند ایشان روی افکار خودشان صلابت‏‎ ‎‏دارند و عقب نشینی نمی کنند.‏

‏‏مثلاً یک بار مسأله ای پیش آمده بود، زمانی که آقای بروجردی مسجد اعظم را در قم‏‎ ‎‏می ساختند، مهندس بازرگان به عنوان مخالف، چیزهایی گفته بود. امام در یک جلسه‏‎ ‎‏خصوصی، حسابی به اینها تاختند که اینها چه می گویند؟ چه حرفی می زنند؟ به هر حال‏‎ ‎‏تیپ روشنفکر ـ و به اصطلاح امروز، لیبرالها ـ امام را نمی پسندیدند. امام هم آنها را‏‎ ‎‏نمی پسندید. ایشان در مسائل مذهبی و در حفظ حدود و ثغور آن یک صلابت خاصی‏‎ ‎‏داشتند و ضمن اینکه بعضی از مقدس بازیها را نداشتند، مسائل اجتماعی را با دید‏‎ ‎‏وسیعی می دیدند. اینطور نبود که اجازه بدهند هر کسی ادعای اجتهاد بکند و در مسائل‏‎ ‎‏اصلی و اساسی اظهار نظر بکند، که بعضی از روشنفکران می خواستند بکنند.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎