مأموریت به یزد از طرف امام

‏‏مأموریت به یزد از طرف امام‏‏ ‏

‏‏بعد از رحلت آیت اللّه بروجردی، رژیم احتمال می داد که اگر مرجعیت در ایران پا بگیرد،‏‎ ‎‏دیگر نمی تواند اهداف خود را پیاده کند و می خواست از این خلأ استفاده کند. سیاست‏‎ ‎‏جدید نظام این بود که از زمینه های مترقی ـ مثل انتخابات ـ برای تحکیم حاکمیّت شاه‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏استفاده بشود. از این مقطع به بعد ـ به خاطر اینکه می بایست دانشگاهها توسعه پیدا‏‎ ‎‏می کرد و امریکایی های زیادی به ایران می آمدند ـ چهره رژیم باید چهره دموکرات مآبی‏‎ ‎‏می شد.‏

‏‏برای این کار تصمیم گرفتند که قید تحلیف به ‏‏قرآن‏‏ ـ که در قانون قبل بوده ـ حذف‏‎ ‎‏بشود و منتخبین، باید به کتابهای آسمانی قسم بخورند. بنابراین با برداشتن این قید و‏‎ ‎‏آوردن قید کتابهای آسمانی «قید اسلام» را هم از منتخبین برداشتند که مشروط به‏‎ ‎‏مسلمان بودن نباشند. همچنین قید «ذکوریت» را هم حذف کردند، با توجه به اینکه آن‏‎ ‎‏موقع یک حساسیتی روی مسأله «زن» وجود داشت.‏

‏‏در این زمان یکی از کارهایی که امام انجام داد، این بود که با علمای شهرستانها تماس‏‎ ‎‏گرفتند که همگی جمع شدند. مجمعی تشکیل شد به نام مجمع فضلا یا مدرسین که من‏‎ ‎‏هم عضو آن بودم. قرار شد افرادی تعیین شوند که به اطراف بروند و من، برای جنوب ـ‏‎ ‎‏یعنی یزد و رفسنجان و کرمان ـ انتخاب شدم. امام نامه هایی نوشتند. در یزد به آقای‏‎ ‎‏صدوقی، در کرمان برای آقای صالحی و در رفسنجان هم، خود من مأموریت داشتم که‏‎ ‎‏سخنرانی کنم. چون امام نامه ها را می نوشتند و افراد را برای بردن آن تعیین می کردند،‏‎ ‎‏من هم نامه را برداشتم و بردم به یزد و به آقای صدوقی دادم، سخنرانی هم کردم.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎