شورای نگهبان و ریاست قوه قضائیه
از همان آغاز پیروزی انقلاب که بحث تدوین پیش نویس قانون اساسی پیش آمد، ضرورت وجود مرجعی برای تطبیق قوانین مصوب مجلس با شرع مقدس، در بین نیروهای مبارز مسلمان مطرح بود و آن را با جدیت پیگیری می کردند. امام و سایر مراجع نیز، بر روی این مسأله تأکید داشتند؛ البته مخالفتهایی هم با چنین بحثی در میان جمعی از گروههای سیاسی مخالف اسلام و چند نفر از سیاسیون بود، اما با توجه به سابقه ای که این مسأله در قانون اساسی دوران مشروطیت داشت، این مخالفتها زیاد شکل نگرفت و جدی نشد. به همین دلیل ما این مسأله را در پیش نویس قانون اساسی آوردیم؛ البته در آنجا، اینها شورایی بودند که جمع آنها نسبت به فقها از اکثریت برخوردار بود. شورا تنها به درخواست یکی از مراجع و یا رئیس جمهوری، صلاحیت رسیدگی به قوانین را پیدا می کرد و چون واضح بود که در چنین شرایطی، این شورا خیلی نمی تواند مفید و مؤثر باشد، نمایندگان مجلس خبرگان در ترکیب و وظایف این شورا، تغییراتی ایجاد کردند، که باعث شد شورای نگهبان قانون اساسی، در متن نهایی قانون با قوت و قدرتی خاص بیاید و ضریب کارایی و اثر گذاری آن افزایش قابل توجهی یابد.
بعداً من در مصاحبه ای، در پاسخ به این پرسش که حضرت امام، در انتخاب اعضای شورای نگهبان، چه مسائلی را در نظر گرفتند، گفتم: آنچه امام در نظر گرفته اند، این است که اعضای شورای نگهبان، اسلام شناس باشند و قدرت اجتهاد و تشخیص آنچه که در مجلس تصویب می شود، داشته باشند و به طور کلی عدالت، علم و شهامت داشته باشند.
کتابامام خمینی (س) به روایت آیت الله هاشمی رفسنجانیصفحه 110