رهبری حکیمانه امام

‏‏رهبری حکیمانه امام‏

‏‏مشکل ترین بخش از رهبری حکیمانه امام، بعد از پیروزی انقلاب بود؛ ایشان باید هم با‏‎ ‎‏شرارتهای داخلی و خارجی مبارزه می کردند و هم با تدبیر و حکمت، کشور را اداره‏‎ ‎‏می کردند و با شیوه های بسیار موفق توانستند کشور را از خطر تجزیه و جنگ داخلی که‏‎ ‎‏ممکن بود کشور و انقلاب را نابود کند نجات دهند.‏

‏‏در شرایطی که امام متّکی به حزب مشخصی نبودند و افراد تعلیم دیده سیاسی، و یا‏‎ ‎‏تجربه حکومت را نداشتند و در شرایطی که نظام مدیریت کشور از هم پاشیده بود، امام‏‎ ‎‏با رهبری حکیمانه کشور را آرام نگه داشتند و اشرار را که به صورت گروهکهای مسلّح به‏‎ ‎‏جان مردم افتاده بودند یا از صحنه بیرون کردند و یا به تسلیم واداشتند و این اوج‏‎ ‎‏مدیریت یک رهبر است.‏

‏
‏‎

‎‏امام به هنگام مبارزه با اشرار داخلی و خارجی و دفاع مقدّس، مظاهر عالی‏‎ ‎‏دموکراسی، مانند انتخابات را برگزار کردند و برای دوران پس از رحلت خود نیز رهبری‏‎ ‎‏را به دست حضرت آیت اللّه خامنه ای، صالح ترین روحانی و صالح ترین شاگرد خود‏‎ ‎‏سپردند، و امروز می بینیم کشور با همان شیوه و طریق و با همان افکار و اندیشه های امام‏‎ ‎‏راحل اداره می شود.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎