امدادهای غیبی و پرواز انقلاب

‏‏امدادهای غیبی و پرواز انقلاب‏

‏‏روز دوازدهم بهمن، لحظه ای که رهبر ما از پاریس به ایران آمدند، نصف شب طرفهای‏‎ ‎‏صبح، ایشان از پاریس پرواز کردند و ساعات اولیه صبح به فرودگاه مهرآباد رسیدند.‏‎ ‎‏واقعاً آن منظره را در نظر بگیرید غیراز امدادهای غیبی و الطاف الهی چه عوامل دیگری‏‎ ‎‏وجود داشت که بتواند آن مقطع را بگذراند. دشمنان ما کر و کور شدند. دشمنان خام‏‎ ‎‏شدند. در یک مقطعی خداوند اینها را کور کرد، عمق انقلاب را نشناختند، رهبر را‏‎ ‎‏نشناختند، محاسبات دیگری بر مغز اینها پیدا شد. (‏‏و ما رَمَیتَ اذ رَمَیت‏‏) آخر ماهیت آن روز‏‎ ‎‏پاریس با پنج ماه بعد از آن، چقدر فرق می کرد که پاریس اجازه بدهد رهبر انقلاب ما از‏‎ ‎‏اینجا به پاریس برود امام و یارانش را بردارد و با امنیت به اینجا بیاورد؟ فضاهایی که امام‏‎ ‎‏عبور کردند، این کشورها اگر امام را می شناختند یا انقلاب را می شناختند یا اگر امروز را‏‎ ‎‏می دیدند، یک لحظه اجازه نمی دادند که راه پرواز بر روی هواپیمای امام باز بشود. ما‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏اصلاً در فرودگاه حاکمیت به آن معنی نداشتیم، اداره فرودگاه به دست ما نبود. در چنین‏‎ ‎‏جوّ موجودی، انقلاب در هواپیمای بدون سلاح و حفاظ، بدون بدرقه و پیشواز، بیاید در‏‎ ‎‏فرودگاه بنشیند و مسأله مخفی هم نبود. امام اعلام کرده بود که ما این حکومت را قبول‏‎ ‎‏نداریم، این نظام باید بپاشد و ما باید بیاییم. غیر از امدادهای غیبی واقعاً شما چه‏‎ ‎‏می بینید؟ حرکت پیغمبر را از مکه به مدینه و غار ثور و آن جریانات اعجاز آمیز که امروز‏‎ ‎‏به عنوان معجزه در تاریخ هست  و ما هم قبول داریم، اگر با این معجزه مقایسه کنیم این‏‎ ‎‏معجزه، خیلی بیشتر است.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎