تریبون جهانی انقلاب

‏‏تریبون جهانی انقلاب‏

‏‏با حضور امام در فرانسه در داخل ایران هم، هوای جدیدی به وجود آمد و همه نگاهها به‏‎ ‎‏سوی فرانسه، مدعی دموکراسی و وارث انقلاب کبیر فرانسه رفت و این در حالی بود که‏‎ ‎‏دولت این کشور از یک سو تحت فشار رژیم شاه و حامیان امریکایی و اروپایی آن و‏‎ ‎‏برخی از مراکز قدرت در خود فرانسه بودند و از سوی دیگر، تحت نظر و مراقبت‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏خبرنگاران و ناظران بین المللی قرار داشتند که از همان روز اول، تهیه و ارسال انبوه‏‎ ‎‏گزارشها و تحلیلهای سیاسی را شروع و به صورت غیرمنتظره ای، افکار عمومی جهان را‏‎ ‎‏متوجه امام و حرکت انقلابی مردم ایران کرده بودند. ‏

‏‏در این ایام فعالیتهای روزانه امام علی رغم سن نسبت بالای ایشان، بسیار گسترده‏‎ ‎‏شده بود و انبوه مصاحبه ها، سخنرانی ها و پیامهای ایشان و ارتباطهای عمومی و‏‎ ‎‏خصوصی با ایرانیان خارج از کشور و با رجال سیاسی که از ایران به فرانسه می رفتند،‏‎ ‎‏توجه همه را جلب کرده بود و همین فعالیتهای ایشان در داخل ایران نیز انعکاس یافته‏‎ ‎‏بود، برای دولت فرانسه هم آسان نبود که این ارتباطها را قطع کند، چرا که مخابرات،‏‎ ‎‏نسبتاً وسعت پیدا کرده بود و مقابله با این فشار رسانه ای بین المللی برای فرانسه، یک‏‎ ‎‏رسوایی محسوب می شد.‏

‏‏دولت ایران هم در آن موقع، آنقدر ضعیف بود که امکان انجام کارهای بزرگ و‏‎ ‎‏خطرناک به معنی قطع ارتباط مردم با خارج را نداشت. امام از طریق مسافرت‏‎ ‎‏شخصیتهای ایرانی به پاریس و همچنین مصاحبه ها و خطوط تلفن افراد مطمئن،‏‎ ‎‏ارتباطهای وسیعی را با ایران برقرار کردند. ارتباط انقلاب با امام خیلی قویتر و زبان‏‎ ‎‏انقلاب بازتر شد و مستمعین جهانی آن زیادتر شدند و از آن تاریخ، دیگر منبر و تریبون‏‎ ‎‏ما تریبون جهانی انقلاب بود، زیرا خبرهای پاریس در تمام دنیا انعکاس می یافت و‏‎ ‎‏جزئیات اوامر روزانه امام را اکثر روزنامه ها و رسانه های دنیا منتشر می ساختند. این‏‎ ‎‏مقطع تاریخی بسیار مهمی بود که به یکباره و به صورت انفجار نور، موج مبارزات ملت‏‎ ‎‏قهرمان ایران به آسمان رفت.‏‎[1]‎

‏‎ ‎

‏‎

‎