حدود ده سالم بود که نزد امام از پدرم انتقاد کردم. سر همین چیزهایی که معمولاً بچه ها از پدرشان ایراد می گیرند، مثلاً می گفتم: فلان چیز را بخر، نمی خرید. امام ابتدا از پدرم تعریف کردند و بعد هم تذکر دادند که: مردم ایران بدگویی فرزند دربارۀ پدر را نمی پسندند و می گویند پسر مقصر است. اگر از آقا میرزا بد بگویی، اول سوء ظنش دامن خودت را می گیرد. من هم گفتم: چشم، دیگر نمی گویم؛ ولی ایشان خوش سلیقه نیست. گفتند: خوب، سلیقه اش مال خودش است.