احکام نفاس

‏‏احکام نفاس‏

‏‏و آن خون زایمان است که زن در وقت زایمان یا بعد از آن، قبل از گذشت ده روز از‏‎ ‎‏هنگام زایمان می بیند، هرچند جنین مرده به دنیا بیاید و روحی در آن دمیده نشده باشد،‏‎ ‎‏حتی اگرچه مضغه (قطعۀ گوشت) یا علقه (خون بسته شده) باشد، در صورتی که معلوم‏‎ ‎‏باشد مبدأ پیدایش بچه می باشد و اگر مشکوک باشد، نفاس نیست. و نفاس حداقلی ندارد‏‎ ‎‏ولذا ممکن است در تمام ده روز یک لحظه نفاس باشد. و اگر زنی اصلاً خونی نبیند و یا‏‎ ‎‏بعد از گذشت ده روز از زایمانش ببیند اصلاً نفاس ندارد. و حداکثر نفاس ده روز است که‏‎ ‎‏ابتدای حساب آن از وقت جدا شدن بچه است، نه از وقت شروع زایمان. و اگر زایمان در‏‎ ‎‏اول روز باشد شب آخر از ده روز محسوب نمی شود و اگر زایمان در شب باشد، خود این‏‎ ‎
‏‎

‎‏شب جزء نفاس است ولی از ده روز حساب نمی شود و اگر زایمان در وسط روز باشد تا‏‎ ‎‏وسط روز یازدهم تلفیق شده و نفاس می باشد و اگر دوقلو زایید، ابتدای نفاس زن بعد از‏‎ ‎‏جدا شدن بچۀ اول است همان طور که اول ده روز از وقت جدا شدن بچۀ دوم است.‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏اگر خون زایمان سر ده روز یا قبل از آن قطع شود تمام این خونی که دیده‏‎ ‎‏است نفاس است؛ چه تمام ده روز را خون ببیند و یا بعضش را و چه در حیض دارای‏‎ ‎‏عادت باشد یا نه. و (در این ده روز) پاکی که بین دو خون یا چند خون واقع می شود‏‎ ‎‏بنابر اقوی در حکم نفاس است، بنا بر این اگر بعد از زایمان یک روز خون ببیند و قطع‏‎ ‎‏شود سپس روز دهم ببیند، همۀ ده روز نفاس است و همچنین است اگر یک روز در میان‏‎ ‎‏تا روز دهم خون ببیند و اگر پس از زایمان جز روز دهم خون نبیند، فقط همان روز دهم‏‎ ‎‏نفاس است و روزهای پاکی قبل از روز دهم تماماً طهر می باشند و اگر روز سوم و دهم‏‎ ‎‏زایمان خون دید نفاس او هشت روز است.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏اگر بعد از زایمان، ده روز خون دید و پس از ده روز نیز خون ادامه پیدا کرد،‏‎ ‎‏در صورتی که در حیض صاحب عادت عددیه باشد باید نفاسش را به اندازۀ روزهای‏‎ ‎‏حیضش قرار دهد ـ چه عادتش ده روز باشد یا کمتر ـ و بعد از آن کارهای مستحاضه را‏‎ ‎‏انجام دهد. و اما اگر در حیض صاحب عادت نباشد باید نفاسش را ده روز قرار داده و بعد‏‎ ‎‏از آن، کارهای مستحاضه را انجام دهد؛ اگرچه تا روز هجدهم سزاوار نیست احتیاط در‏‎ ‎‏جمع بین وظایف زن نفساء (صاحب نفاس) و مستحاضه را ترک نماید.‏

‏‏مسأله 3 ـ ‏‏باید بین نفاس و حیضی که بعد از نفاس است، اقل طهر ـ که ده روز است ـ‏‎ ‎‏فاصله بیفتد، پس اگر از وقت زایمان تا روز هفتم خون ببیند سپس بعد از روز دهم سه روز‏‎ ‎‏یا بیشتر خون ببیند حیض نیست بلکه استحاضه است؛ گرچه احتیاط (مستحب) در‏‎ ‎‏صورتی که صاحب عادت نباشد ـ همان طور که گذشت ـ آن است که تا روز هجدهم بین‏‎ ‎‏وظایف نفساء و مستحاضه جمع نماید. ولی فاصله شدن اقل طهر بین نفاس و حیض قبل از‏‎ ‎‏آن بنابر اقوی لازم نیست، بنا بر این اگر قبل از زایمان سه روز یا بیشتر خون ببیند ـ چه متصل‏‎ ‎‏به زایمان و یا به فاصلۀ کمتر از ده روز باشد ـ حیض است خصوصاً اگر در وقت عادت باشد.‏

‏
‏‎

‎‏مسأله 4 ـ ‏‏اگر خون تا یک ماه یا کمتر و یا بیشتر از آن ادامه پیدا کند، بعد از گذشت‏‎ ‎‏مدت عادت در صاحب عادت و مدت ده روز در زنی که عادت ندارد، محکوم به‏‎ ‎‏استحاضه است. البته بعد از گذشت ده روز از خون نفاس ممکن است که حیض باشد،‏‎ ‎‏پس اگر صاحب عادت بوده و روزهای دیدن خون مصادف با آن عادت باشد، محکوم به‏‎ ‎‏حیض است وگرنه باید رجوع به صفات و تمیز نماید و اگر اوصاف و تمیز نداشت باید به‏‎ ‎‏نزدیکان رجوع نماید وگرنه باید هفت روز را حیض و بقیه را استحاضه قرار دهد، به‏‎ ‎‏تفصیلی که در حیض گذشت.‏

‏‏مسأله 5 ـ ‏‏اگر خون نفاس ظاهراً قطع شود، باید به کیفیتی که در حیض گذشت،‏‎ ‎‏استظهار نماید، پس اگر خون واقعاً قطع شده بود باید مانند حائض برای آنچه مشروط به‏‎ ‎‏غسل است غسل نماید.‏

‏‏مسأله 6 ـ ‏‏زن نفساء در جایز نبودن نزدیکی با او و صحیح نبودن طلاقش و حرام‏‎ ‎‏بودن نماز و روزه بر او و همچنین مسّ نوشتۀ قرآن و خواندن سوره های عزائم و داخل‏‎ ‎‏شدن در مسجد الحرام و مسجد النبی ‏‏صلی الله علیه و آله وسلم‏‏ و توقف در سایر مساجد و واجب بودن قضای‏‎ ‎‏روزه و واجب نبودن قضای نماز و غیر این ها ـ به تفصیلی که در حیض گذشت ـ همانند‏‎ ‎‏زن حائض است.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎