موالات

‏‏موالات‏

‏‏مسأله 1 ـ‏‏ موالات در کارهای نماز واجب است به این معنی که بین کارهای نماز به‏‎ ‎‏گونه ای فاصله نیندازد که صورت نماز را از بین ببرد، به طوری که سلب نام نماز از آن صحیح‏‎ ‎‏باشد (که گفته شود: نماز نیست) بنا بر این اگر موالات به این معنی را عمداً یا سهواً ترک کند‏‎ ‎‏نمازش باطل می شود. و اما موالات به معنای پی در پی انجام دادن عرفی، بنابر احتیاط، نیز‏‎ ‎‏واجب است و با ترک آن عمداً ـ نه سهواً ـ نماز بنابر احتیاط (واجب) باطل می شود.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏همان طور که موالات میان بعضی از افعال نماز با سایر افعال آن واجب‏‎ ‎‏است، همچنین در آیات و کلمات قرائت و تکبیر و ذکر و تسبیح، بلکه در حروف هم‏‎ ‎‏واجب می باشد، پس کسی که موالات را در یکی از آن ها عمداً ترک نماید، به طوری که‏‎ ‎‏اسم آن ها باقی نماند، نمازش در موردی که اگر بخواهد موالات را تحصیل کند، زیاده ای‏‎ ‎‏که نماز را باطل می کند، پیش می آید ـ بلکه بنابر احتیاط (واجب) اگرچه چنین زیاده ای هم‏‎ ‎‏پیش نیاید ـ باطل است. و اگر سهواً چنین موالاتی را ترک نماید اشکالی ندارد، پس اگر از‏‎ ‎‏محل آن نگذشته، باید آن چه را که با آن موالات حاصل می شود، اعاده نماید، ولی این در‏‎ ‎‏جایی است که از بین رفتن این موالات در یکی از آن ها (قرائت، ذکر...) موجب از بین‏‎ ‎‏رفتن موالات در نماز به معنایی که توضیح داده شد، نشود و گرنه در صورت سهو هم،‏‎ ‎‏نمازش باطل می شود.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎