احکام اموات

‏‏احکام اموات‏

‏‏کسی که نشانه های مرگ را در خود می بیند باید حقوق واجب مردم و خدا را ادا کند و‏‎ ‎‏اماناتی را که در نزد او است به صاحبان آن ها رد نماید و یا در صورتی که اطمینان به عمل‏‎ ‎‏به وصیت داشته باشد، به رد کردن آن ها وصیت نماید. و همچنین در صورتی که قدرت‏‎ ‎‏مالی داشته باشد باید به واجباتی که در حال حیات نیابت بردار نیستند مانند نماز و روزه و‏‎ ‎‏حج ـ البته حج غالباً نیابت بردار نیست ـ و مانند آن ها، وصیت کند. و در اموری مانند نماز‏‎ ‎‏و روزه که بر ولیّ میّت واجب است مخیّر است او را آگاه ساخته یا وصیت کند.‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏بر او (کسی که نشانه های مرگ را در خود می بیند)، نصب قیّم برای بچه های‏‎ ‎‏صغیرش واجب نیست، مگر آن که آن ها و حقوقشان در صورت نبود قیّم تباه شوند، پس‏‎ ‎‏اگر نصب کرد باید منصوب، امین باشد، و همچنین کسی را که برای ادای حقوق واجب‏‎ ‎‏تعیین می کند باید امین باشد.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏بنابر احتیاط، بلکه خالی از قوت نیست، واجب است ـ به وجوب کفایی ـ‏‎ ‎‏مسلمانی را که در حال احتضار و جان دادن است، مرد باشد یا زن، کوچک باشد یا بزرگ،‏‎ ‎
‏‎

‎‏رو به قبله قرار دهند، به این ترتیب که او را به پشت خوابانده و کف دو پا و صورتش را رو‏‎ ‎‏به قبله نمایند، به طوری که اگر بنشیند صورتش رو به قبله باشد. و احتیاط (واجب) آن‏‎ ‎‏است که مادامی که از محل احتضار نقل داده نشده به همان کیفیت رو به قبله باشد. و اما‏‎ ‎‏رعایت رو به قبله بودن در تمام حالات تا بعد از فراغ از غسل بنابر اقوی لازم نیست‏‎ ‎‏اگرچه احتیاط (مستحب) رعایت آن است. و اما بعد از غسل تا وقت دفن، بهتر بلکه‏‎ ‎‏احتیاط (مستحب) آن است که او را مانند حالتی که بر او نماز خوانده می شود، بگذارند.‏

‏‏مسأله 3 ـ ‏‏مستحب است به کسی که در حال جان دادن است، شهادتین و اقرار به‏‎ ‎‏دوازده امام ‏‏علیهم السلام‏‏ و کلمات فرَج تلقین شود و در صورتی که جان دادنش سخت شود به‏‎ ‎‏شرط آن که موجب اذیّت او نباشد، به جایی که نماز می خوانده منتقل شود و برای آن که‏‎ ‎‏زودتر راحت شود، سوره یس و صافات نزد او خوانده شود. و همچنین مستحب است‏‎ ‎‏پایین آوردن پلک چشم ها و بر هم نهادن دهان و بستن چانه و کشیدن (صاف نمودن) دو‏‎ ‎‏دست او در دو پهلویش و کشیدن (صاف کردن) پاهایش، و پوشاندن او با روانداز، و‏‎ ‎‏روشن کردن چراغ نزد او در شب و اطلاع دادن به مؤمنین تا بر جنازه اش حاضر شوند. و‏‎ ‎‏مستحب است تعجیل در آماده کردن او برای دفن، مگر آن که حال او (از لحاظ مرده یا‏‎ ‎‏زنده بودن) مشتبه باشد که باید تا حصول یقین به مرگ او منتظر باشند. و مسّ او در حال‏‎ ‎‏جان دادن و قرار دادن چیز سنگینی روی شکمش و تنها گذاشتن او مکروه است،‏‎ ‎‏وهمچنین حاضر شدن جنب و حائض نزد او در حال جان دادن مکروه است.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎