قنوت

‏‏قنوت‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏قنوت در نمازهای واجب یومیه مستحب است و در نمازهایی که باید بلند‏‎ ‎‏خوانده شود، مستحب مؤکّد است، بلکه احتیاط (مستحب) آن است که قنوت در این گونه‏‎ ‎‏نمازها ترک نشود. و جای قنوت، پیش از رکوع رکعت دوم بعد از فراغ از قرائت است و‏‎ ‎
‏‎

‎‏اگر قنوت را فراموش کند، بعد از سر برداشتن از رکوع، آن را انجام می دهد، سپس به‏‎ ‎‏سجده می رود و اگر در این حال (بعد از سر برداشتن از رکوع) یادش نیامد و در مراحل‏‎ ‎‏بعدی نماز (مثلاً قبل از سجده رفتن) یادش آمد دیگر نباید قنوت را به جا آورد تا آن که از‏‎ ‎‏نماز فارغ شود و بعد از نماز آن را به جا آورد، و اگر یادش نیامد مگر بعد از نماز، هر وقت‏‎ ‎‏یادش آمد آن را به جا می آورد، اگرچه زمان طولانی گذشته باشد. و اگر عمداً قنوت را (در‏‎ ‎‏جای خود) به جا نیاورد، بعد از گذشتن از محل آن، نباید آن را به جا آورد. و قنوت در هر‏‎ ‎‏یک از نمازهای مستحبی دو رکعتی هم، در همان محلی که ذکر شد، حتی در نافلۀ شفع‏‎ ‎‏بنابر اقوی مستحب است، و بهتر آن است که قنوت را در نماز شفع به قصد رجاء انجام‏‎ ‎‏دهد و قنوت در نماز وتر مستحب مؤکّد است و جای آن (در نماز وتر) همان است که‏‎ ‎‏دانستی؛ قبل از رکوع و بعد از قرائت.‏

‏‏مسأله 2 ـ ‏‏در قنوت، گفتن چیز خاصی لازم نیست، بلکه هر مقدار از دعا و ذکر که‏‎ ‎‏میسّر شود کفایت می کند، بلکه گفتن یک مرتبه‏‏«‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏‏»‏‏، بلکه گفتن سه‏‎ ‎‏مرتبه یا پنج مرتبه «سبحان الله » کافی است، همان طور که صلوات فرستادن بر پیغمبر وآل‏‎ ‎‏او ‏‏صلی الله علیه و آله وسلم‏‏کفایت می کند و بهترین چیز، دعاهایی است که از معصوم ‏‏علیه السلام‏‏ رسیده، بلکه و‏‎ ‎‏دعاهایی که در قرآن کریم است. و بلند خواندن قنوت مستحب است؛ چه نمازی باشد که‏‎ ‎‏باید بلند خوانده شود و چه نمازی که باید آهسته خوانده شود، خواه امام جماعت باشد و‏‎ ‎‏خواه فرادا نماز بخواند و بلکه خواه مأموم باشد به شرط این که امام جماعت صدایش‏‎ ‎‏را نشنود.‏

‏‏مسأله 3 ـ ‏‏بالا بردن دست ها در قنوت معتبر نمی باشد؛ هرچند که (عدم اعتبار) خالی‏‎ ‎‏از اشکال نیست، بنا بر این احتیاط (مستحب) آن است که آن را (بلند کردن دست ها)‏‎ ‎‏ترک ننماید.‏

‏‏مسأله 4 ـ ‏‏غلط خواندن دعا ـ چه از نظر ماده و اصل کلمه و چه از نظر اعراب کلمه ـ‏‎ ‎‏در قنوت و در غیر آن در صورتی که غلط فاحش یا تغییر دهندۀ معنا نباشد جایز است و‏‎ ‎‏همچنین است ذکرهای مستحبی نماز و احتیاط (مستحب) آن است که دعا و ذکر غلط را‏‎ ‎
‏‎

‎‏به کلّی ترک نماید، اما ذکرهای واجب به جز عربی صحیح، در آن ها، جایز نیست.‏

‏‎

‎