جلسه تعیین میزان ریسک بیهوشی و جراحی

‏‏ جلسه تعیین میزان ریسک بیهوشی و جراحی‏

‏‏وقتی که بعد از جلسات متعدد پزشکان به این نتیجه رسیدند که عمل جراحی‏‎ ‎‏ لازم و حتمی است جلسه‌ای برای تعیین ریسک جراحی و بیهوشی برگزار گردید. ‏

‏‏آقای دکتر فاضل اظهار داشتند عمل جراحی نسبتاً بزرگی است ولی خود‏‎ ‎‏ عمل جراحی فی نفسه خطرناک نمی‌باشد، وقتی راجع به خطرات بیهوشی سئوال شد‏‎ ‎‏ من اظهار کردم عوامل مختلف از جمله وضعیت قلبی و ریوی کلیوی، سن و فوری‏‎ ‎‏ بودن عمل و اختلالات الکترولیتی باید بررسی و برای هر کدام نمره بندی علمی در‏‎ ‎‏ نظر گرفته شود، آنوقت می‌توان با دقت نسبتاً زیاد میزان خطرات و عوارض بیهوشی را‏‎ ‎‏ تعیین کرد.‏

‏‏معمولاً برای ارزیابی خطرات قلبی در بیمارانی که اعمال غیر قلبی انجام‏‎ ‎‏ می‌دهند از سیستمها و نمره بندی‌های مختلفی استفاده می‌شد که در آن تاریخ‏‎ ‎‏ متداول ترین آنها ضریب خطرات قلبی گلدمن (‏‎Cardiac Risk Index‎‏ ‏‎Goldmman’s‎‏)‏‎ ‎‏ بود.‏

‏‏برای نمره بندی یکی یکی آنها را شمردم از قبیل: ریتم گالوپ، بالا بودن فشار‏‎ ‎‏ وریدهای گردنی، وجود آریتمی ها، سابقه سکته قلبی، وجود و فراوانی‏‎ ‎‏ اکستراسیستول بطنی، وجود تنگی آئورت، سن، وضعیت عمومی، اختلالات گازهای‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏خون، اختلالات کلیوی، نوع عمل و بخصوص عملهای شکمی و فوری بودن عمل‏‎ ‎‏ و...، که متخصصین قلب و داخلی وجود یا عدم وجود آن علایم و یافته‌ها را نزد امام‏‎ ‎‏تعیین کردند و اگر در مواردی اختلاف نظر بود به هر دو طریق نمره بندی انجام شد، ‏‎ ‎‏ این نمره‌ها منفی و علایم خطر هستند، مجموع این نمره‌ها منفی از صفر تا منهای‏‎ ‎‏ 26 و بیشتر محاسبه می‌شوند و معمولاً نمره منفی بیشتر از 26 به معنی اینستکه‏‎ ‎‏ خطر بیهوشی بیش از پنجاه درصد است.‏

‏‏متأسفانه در تمام محاسبات خطر بیهوشی در نزد امام بیش از پنجاه درصد‏‎ ‎‏ قابل حدس بود و این مسئله‌ای بود که ستون فقرات همه را می‌لرزاند. در این بین من‏‎ ‎‏ از همه بییشتر این فشار روحی و استرس را تحمل می‌کردم و از تنهایی و ضعف خود‏‎ ‎‏به خدا پناه می‌بردم و در انجام چنین امری خطیر از خدا یاری می‌طلبیدم و یقین‏‎ ‎‏داشتم بدون معجزه الهی انجام چنین بیهوشی موفقیتی در بر ندارد و با خدا مناجات‏‎ ‎‏داشتم: ‏‏یا حبیب من لا حبیب له یا انیس من لا انیس له یا رفیق من لا رفیق له...‏‏ وقتی‏‎ ‎‏که محاسبات و میزان خطرات جراحی و بیهوشی با کمی اختلاف تعیین شد، آقای‏‎ ‎‏دکتر طباطبایی متخصص داخلی قلب که از اقوام حضرت امام هستند و مورد توجه‏‎ ‎‏خاص ایشان بودند و هر موضوع یا احتیاجی بود حضرت امام با ایشان در میان‏‎ ‎‏می گذاشتند، دو تا سئوال بسیار سخت و آخر را مطرح کردند که یکی متوجه آقای‏‎ ‎‏ دکتر فاضل و دیگری متوجه من بود، سئوال ایشان این بود: آقای دکتر فاضل آیا شما‏‎ ‎‏ بیماری را با شرایط مشابه حضرت امام عمل کرده‌اید و اگر عمل کرده‌اید نتیجه چه‏‎ ‎‏بوده است؟ و بعد آقای دکتر الیاسی آیا شما بیماری را با شرایط مشابه حضرت امام‏‎ ‎‏ بیهوش کرده اید و نتیجه چه بوده است؟‏

‏‏آقای دکتر فاضل اظهار داشتند من عملهای زیادی انجام داده‌ام و یادم‏‎ ‎‏ نمی‌آید کسی دقیقاً شرایط مشابه ایشان داشته باشد و ما جراحان فقط نتیجه‏‎ ‎‏عملهای موفق را بیاد می‌آوریم و اگر نتیجه‌های منفی را در نظر بگیریم اصلاً‏‎ ‎
‏‎

‎‏نمی توانیم به کار خود ادامه دهیم. من اظهار داشتم من بیماران با شرایط مشابه را‏‎ ‎‏بیهوش کرده‌ام، متأسفانه نتیجه خوب نبوده است ولی‏‎ ‎‏در هر حال برای نجات‏‎ ‎‏بیمارانم همیشه توکّلم به خداست.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎