مسئله دخانیات

‏‏ مسئله دخانیات‏

‏‏در سال‏‎ ‎‏1363‏‎ ‎‏کتاب خودکشی و دیگر کشی با سیکار، تألیف اینجانب‏‎ ‎‏دکتر سید حسن عارفی را تقدیم حضرت امام عزیز کردم. حضرت امام فرمودند:‏‎ ‎‏ منکه دخانیات مصرف نمی‌کنم به آنهاییکه مصرف می‌کنند ارائه و تذکر دهید.‏

‏‏در اوایل فروردین 1365 بعد از بهبودی نسبی حضرت امام در صحن حیات‏‎ ‎‏ جلوی بیمارستان بقیة الله الاعظم شماره 2 (بیمارستان قلب بقیة الله الاعظم جماران‏‎ ‎‏ فعلی) به اتفاق حاج احمد خمینی در حضور حضرت امام نشسته بودم که حضرت‏‎ ‎‏امام سر صحبت را در ارتباط با مصرف دخانیات باز کردند. اینجانب در چند لحظه‏‎ ‎‏مضرات دخانیات را حضورشان عرض کردم. بعد از چند لحظه حضرت امام‏‎ ‎‏فرمودند:‏‎ ‎‏در رادیو تلویزیون هر موقع صحبت از دخانیات می‌شود و یا تصویر در‏‎ ‎‏تلویزیون از سیگار یا شخص سیگاری ظاهر می‌شود به یاد شما می‌افتم.‏

‏
‏‎

‎‏شهید محلاتی یک روز مرا صدا کرد و جریان خواب و ترک سیگار را چنین‏‎ ‎‏ بیان داشت:‏

‏‏«در خواب دیدم که حضور حضرت امام رسیدم و بدست بوسی نایل شدم، ‏‎ ‎‏ولی چون تنفس و دهانم بوی سیگار می‌داد حضرت امام ناراحت شدند. از‏‎ ‎‏ناراحتی امام سخت نگران شدم و از خواب برخاستم و از آن لحظه نه تنها از سیگار‏‎ ‎‏متنفر شدم و آن را ترک کردم بلکه دائماً احساس شرمندگی نیز می‌کنم.»‏

‏‏شهید محلاتی بعد از دیدن آن خواب تا موقع شهادت به هیچ وجه دخانیات‏‎ ‎‏مصرف نکرد.‏

‏‏صبح روزی برای معاینه خدمت حضرت امام رسیدم. بعد از معاینه و گرفتن‏‎ ‎‏فشار خون فرمودند: «آقای دکتر، آقای... [یکی از شخصیتهایی روحانی] در‏‎ ‎‏بیمارستان بستری شده‌اند و ناراحتی قلبی دارند از ایشان عیادت کنید و ببینید آیا‏‎ ‎‏برای بهبودی خود کاری لازم دارند.»‏

‏‏بدون مقدمه منهم خدمتشان عرض کردم ایشان سیگار‏‎ ‎‏می کشید تا رگهای قلبش را ببندد، مثل اینکه موفق شده است. امام عزیز با سابقه‏‎ ‎‏ذهنی که از اینجانب و مخالفت من با دخانیات داشتند تبسمی کردند و چند لحظه‏‎ ‎‏بعد فرمودند:‏‎ ‎‏«مع الوصف ایشان را‏‎ ‎‏ملاقات کنید.»‏

‏‎ ‎

‏‎

‎