ناراحتی ناخن ها
فرو رفتن گوشه ناخنهای انگشت بزرگ پاها در داخل گوشت یک مسئله نادر پزشکی نیست. تغییر شکل ناخن، نحوه گرفتن ناخن، نوع کفش و عوامل ناشناخته‌ای می‌توانند سبب فرو رفتن ناخن در گوشت انتهای انگشت شست پا شود و در نتیجه ایجاد علایم به صورت درد موقع راه رفتن، چرک کردن محل فرورفتگی، و در مراحل پیشرفته گسترش چرک و عفونت به نقاط دور دست شود.
جراحان معتقدند برای جلوگیری از فرو رفتن ناخن به داخل گوشت شست پا باید ناخنها را از ته نگرفت.
اگر ناخن از ته گرفته شده و گوشه‌های ناخن نیز از ته قطع شود این نحوه ناخن گرفتن خطر فرو رفتن ناخن در موقع رشد بداخل گوشت را زیاد می‌کند. بهمین دلیل جراحان معتقدند که گوشه ناخنها نباید از ته گرفته شود.
ناخنهای حضرت امام قبل از سال 1366 توسط شخص خود ایشان گرفته می‌شد. ولی بعد از ایجاد ناراحتی و فرورفتگی ناخن در داخل گوشت، به برادر ارجمند جناب آقای حاج احمد آقا بهاء الدینی که از عاشقان و دوستداران صدیق امام هستند و در دفتر حضرت امام چون برادران دیگر پروانه وار شبانه روز صادقانه خدمت می‌کردند و می‌کنند آموزش کافی راجع به چگونگی بریدن ناخنهای حضرت امام داده شد و وسایل لازم در اختیار ایشان قرار گرفت (قیچی مخصوص، ناخن گیر مخصوص)
مع‌الوصف با وجود بریدن نحوه صحیح ناخنها مجدداً ناخنها در گوشت شست پا فرو رفت و امام اصرار داشتند تا ناخنهای شست پاها کاملاً برداشته شود تا ایجاد ناراحتی نکند.
با صلاحدید و مشورت با برادر ارجمند جناب آقای دکتر فاضل هر دو ناخن انگشت بزرگ پاها را در اتاق عمل بیمارستان بقیة الله شماره 2 جراحی کرده و برداشتند. برداشتن ناخن از نظر جراحی کار ساده‌ای است ولی پانسمان‌های مکرر
و جلوگیری از عفونت تا ترمیم بافت نو و طبیعی هفته‌ها طول کشید. اینجانب پانسمان روزانه را که برای حضرت امام وقتگیر بود هر روز در ساعت 8 صبح انجام دادم و تا بهبودی زخم که حدود 6 هفته طول کشید ادامه دادم و هر چند روز یک بار جناب آقای دکتر فاضل برای بررسی لازم خدمت حضرت امام می‌رسیدند.
