دکتر احمد محبی
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران
متخصص قلب و عروق (بیمارستان شهید رجائی)
بسمه تعالی
از سال 1365 به عنوان پزشک هفتهای یک روز در جماران کشیک میدادم بمناسبت وضعیت شغلی پیش میآمد که حضور ایشان شرفیاب شوم. ایشان مطبوعات را روزانه مطالعه میکردند و بخصوص به رادیوهای داخلی و خارجی گوش میدادند. با اهل بیت خودشان مأنوس بودند حتی روزی 2 - 1 ساعت پسر کوچک حاج احمد آقا را نزد وی میآوردند و ایشان محبت میکردند. نسبت به پزشکان بسیار با محبت بودند و حتی با اسم و فامیل آنها را میشناختند. میزان قبول و اجرای تجویزهای پزشکان در مورد ایشان 100% بود. روزیکه با چندین نفر از همکاران راجع به عمل جراحی خدمت ایشان رسیدیم پس از توضیح چند دقیقه ای توسط آقای دکتر عارفی، ایشان پس از گوش دادن تنها حرفی که زدند این بود که مانعی ندارد و تصمیم با شماست و از نظر بنده عجیب بود که هیچ سئوال دیگری نکردند، چون اغلب بیماران در موقع تصمیم گیری جهت جرّاحی اضطراب دارند و درصد خطر یا سایر عوارض را بارها سئوال مینمایند. آخرین کلام اینکه ایشان مدت 9 - 8 سال هر دو ساعت دارو مصرف میکردند و نهایت توجه را به تجویزهای پزشکان داشتند.