دقّت و حافظه حضرت امام
دقت حضرت امام در شناخت افراد و نیز به خاطر داشتن موضوعات مختلف مربوط به آنان هم فوق العاده بود. با توجه به تعداد پزشکان ثابت و غیر ثابت در گروه پزشکی بیت حضرت امام که در هر روز هفته یک یا دو نفر خدمتشان می‌رسیدند چنین تصور می‌شد که ایشان به خاطر نمی‌آورند چه سؤالی را از کدام پزشک نموده باشند و چه موضوعی را با کدام پزشک در میان نهاده باشند ولی بهیچوجه چنین نبود. به عنوان مثال روزی ایشان مشکل گرفتگی بینی داشتند و از من راه چاره پرسیدند که استفاده از سرم فیزیولوژی برای شستشوی بینی را توصیه کردم. بعد از یک هفته خدمتشان رسیدم از من پرسیدند استفاده از سرم فیزیولوژی چند بار بهتر است در روز انجام شود و تا چه زمانی ادامه دهند. مشخص بود که امام می‌دانستند که با کدامیک از پزشکان در آن مورد خاص صحبت کرده بودند و در طی اینمدت هم نیازی ندیده بودند که با دیگران آنرا مطرح نمایند و یا در یک مورد دیگر، حضرت امام از فرورفتن گوشه ناخنهای شست پا بداخل گوشت انگشت پا رنج می‌بردند یکروز مسئله را با اینجانب مطرح فرمودند. از ایشان خواستم که در موقع گرفتن ناخن مراقب باشند که زیاد عمیق گرفته نشود و همانموقع گفتم که اگر مفید واقع نشد
ضرورت خواهد داشت که ناخن توسط جراح کشیده شود. چند هفته از آن زمان گذشت. یک روز بعد از چند هفته مجدداً به خود اینجانب فرمودند آقای دکتر اگر صلاح می‌دانید دیگر باید که جراح برای کشیدن ناخن دعوت شود چون ناراحتی ام ادامه دارد و این ارتباط دادن موضوع‌ها را با این فاصله زمانی با همان فرد از گروه پزشکی برای من فوق العاده جالب و قابل توجه بود. اهمیت مطلب زمانی روشن می شود که لحظه‌ای به وضعیت حضرت امام به عنوان کسی که با دقت کامل و موشکافانه به مهم ترین مسائل ایران و جهان نظر دارد بیندیشیم. توجه حضرت امام به حضور و یا عدم حضور پزشکان گروه شمه‌ای دیگر از دقت نظر و عطوفت ایشان بود باین ترتیب که اگر یکی از پزشکان برای مدتی نسبتاً طولانی به حضورشان نمی رسیدند جویای احوال وی می‌شدند و مواردی که به علت کسالت و یا گرفتاری فرد بود کسی را برای احوالپرسی و یا رفع مشکل مأمور می‌فرمودند. در زمان دوره مطالعاتی اینجانب در خارج از کشور، چند بار از برادران جویایی احوال حقیر شدند و زمان بازگشت را پرسیده بودند.