نگرانی برای امّت
روزی یک مرحله بحرانی وضعیت قلبی حضرت امام را می‌گذراندیم. مراحل سخت با استفاده از اقدامات درمانی بتدریج سپری شد و وضعیت نسبتاً ثابتی حاصل گردید ولی حضرت امام بسیار ناراحت به نظر می‌رسیدند و این حالت کمتر سابقه داشت. پزشکان ضمن بررسی و مشورت به این نتیجه رسیدند که آن مراحل بحرانی اثر نامطلوبی در روحیه امام باقی گذاشته و ضرورت دارد که از نظر روانی تقویت شوند تا مطمئن تر گردند که خطر رفع شده است و قرار شد این مطلب توسط آقای دکتر عارفی به عرض ایشان برسد. آقای دکتر عارفی توضیح می‌دادند که آقا، اصلاً جای نگرانی نیست، خوشبختانه همه چیز بخوبی انجام شده و می‌شود، همه امکانات فراهم است، شما مطمئن باشید... که در اینجا امام فرمودند لازم نیست به من اطمینان و دلداری بدهید. بروید فکری به حال این مردم بکنید. و ما آن حالت خاص امام را می‌دیدیم که حاکی از آن بود که این حرفها را به چه کسی
می گویید. چه موقع امام از مرگ ترس و وحشتی داشته‌اند که این بار دوّم باشد و بعد ما پی بردیم که در آن موقع ایشان نگرانی خاصی در مورد کارهای امت اسلامی داشتند که ایشان نمی‌خواستند نیمه تمام باقی بماند.