سن شناسنامه‌ای و سن فیزیولوژی
سن شناسنامه‌ای سنی است که با سپری شدن دقایق، ساعات و روزها و سالها مشخص می‌شود. در هر سنی پوست، استخوانها، عضلات، قلب، رگها، چشم و گوش، دستگاه گوارش، کلیه ها، کبد و لوزالمعده مشخصات مخصوصی دارند.
مثلاً پوست در نوزادان بسیار لطیف و نرم است در حالی که با افزایش سن از لطافت و نرمی آن کاسته می‌شود.
عدسی چشم با افزایش سن کدر می‌شود و در اکثر مردم در سنین بالا سبب ایجاد آب مروارید و مانع دید طبیعی می‌شود. تغییر در قسمتهای دیگر چشم مشکلاتی در بینایی ایجاد می‌کند. از کار طبیعی کلیه‌ها در سنین بالا بتدریج کاسته می‌شود. رگها بخصوص شریانها با افزایش سن سفت تر و رسوب چربی در جدار آنها افزایش می‌یابد (تصلب شرائین). گوشها با افزایش سن تغییر ساختمان داده و قدرت شنوائی کاهش پیدا می‌کند. با افزایش سن از قدرت و توانایی دستگاه تناسلی کاسته می‌شود و...
سرعت و سیر قهقرایی و کاهش اعمال اعضا و اندامها بستگی به عوامل متعدد دارد که در سر لوحه آنها عامل ارث است. عوامل مختلف می‌توانند سبب کاهش سرعت قهقرایی و به تأخیر انداختن کاهش اعمال اعضا و اندامها شوند. مثلاً بعضی خانواده‌ها تا سنین 90 تا 100 سال زنده می‌مانند بدون آنکه تغییری در عمل چشم یا کلیه یا قلب آنها ایجاد شود.
بنابراین سن شناسنامه‌ای این افراد 90 سال را نشان می‌دهد. در حالی که معاینه قلب یا چشم یا کلیه آنها شبیه یک فرد چهل ساله است. حضرت امام عزیز از افرادی بود که سن شناسنامه‌ای ایشان 90 سال، ولی معاینه چشم، کلیه، گوارش، کبد، عضلات، استخوانها در سن 50 - 40 سال را نشان می‌داد امّا به علت سابقه افزایش فشار خون شریانی و مسائل سیاسی اجتماعی و فشارهای عصبی مستمر،
تصلب شرائین و تنگی شریانهای قلب (عروق کرونر) در سن 80 سالگی علایم درد قلبی و کم خونی عضله قلب احساس شده بود.