اطلاع از بیماری جدید حضرت امام
مدت زیادی بود که حضور امام شرفیاب نشده و از وضع مزاجی ایشان اطلاع کامل نداشتم، رادیوهای بیگانه هر هفته و هر ماه درباره وضعیت ایشان شایعات
زیادی را پخش میکردند و بر حسب سابقه من میدانستم این شایعات دروغ و ناصحیح است.
یک روز آقای دکتر فاضل از من خواست که در دفتر حضرت امام در جماران برای کار واجبی حاضر شوم آقایان دکتر عارفی؛ دکتر فاضل و دکتر زالی و چند نفر از پزشکان حضور داشتند.
جوّ پر اضطراب و ناراحت کنندهای در دفتر حکم فرما بود، پزشکان همگی افسرده و پریشان بودند مسئله بیماری و کسالت حضرت امام را مطرح کرده و گفتند چند روزی حضرت امام احساس ضعف و بی اشتهایی داشتهاند تا اینکه یک روز خودشان متوجه خونریزی معده میشوند و به پزشکان اطلاع میدهند با آقای دکتر زالی متخصص گوارش مشورت میشود ایشان آندوسکپی از مری و معده به عمل آورده متوجه زخمهای بزرگی در معده میشود، منظره ظاهری بیشتر نشانه یک زخم بدخیم بوده و میخواستند بیوپسی کنند ولی ترس از تشدید خونریزی مانع بیوپسی در این مرحله شده و اقدام به درمانهای طبی موقتی میکنند تا در فرصت مناسب امکان آندوسکپی مجدد و بیوپسی فراهم شود، و مقدمتاً پزشکان به این نتیجه رسیده بودند که خونریزی شدید میتواند خطرناک و تهدید کننده باشد و عمل جراحی اجتناب ناپذیر است، لذا برای آمادگی و ارزیابی قبل از عمل و بیهوشی با اینجانب مشورت شده بود. با توجه به سن حضرت امام و با توجه به سابقه بیماری قلبی ایشان با در نظر گرفتن خونریزی شدید و ادامه یابنده که هموگلوبین خون را خیلی پایین آورده بود و عمل داخلی شکمی مهمّی که ایجاب میکرد نسبتاً فوری انجام شود، ذهن هر شخص مطلع و کارشناس را متوجه عوامل و خطرات عمدهای میکرد که ناشی از شرایط فوق است.
همه ما به علت ارادت معنوی و علاقه شدیدی که به امام داشتیم دچار اضطراب و افسردگی و تأثّر شدید بودیم ولی سعی میکردیم وضع روحی خود را
کنترل کرده و با ذهنی فعال و روشن بتوانیم در مشاورات و تصمیمگیریهای پزشکی بطور عادی شرکت نماییم و وظایف خود را در نهایت دقت و ظرافت انجام دهیم، زیرا از یک طرف زندگی انسانی بس عزیز برای ما مطرح بود و از طرف دیگر قضاوت تمام عقلا و فضلای دنیا را در پی داشت، لذا استرس و فشار روحی شدیدی را تحمل میکردیم و فقط توکل به خداوند و استعانت از آن قادر متعال بود که آرامش و تعادل روحی به ما میداد. در این مرحله تصمیم به اصلاح اختلالات خونی و الکترولیتی و وضع عمومی و بدست آوردن فرصت مناسب برای آندوسکپی مجدد و بیوپسی و بررسی نتیجۀ بیوپسی و رادیوگرافیها و سایر آزمایشات در اسرع وقت گرفته شد. تعداد، پزشکان مشاور در این مرحله از 16 نفر تجاوز میکرد و روزانه اقلاً سه بار تمام پزشکان در اتاقی جمع شده و اغلب با حضور حاج سید احمد آقا خمینی رحمت الله علیه و چند تن از مسئولین مملکتی برگزار میشد وضع عمومی و نتیجه بررسی و آزمایشها و درمانها مورد بحث و تبادل نظر قرار میگرفت و تصمیمات بعدی برای انجام آزمایشهای تشخیصی و درمانی مشخص میشد.