فصل چهارم ثبت ضربان قلب به مدت سه سال
ملاقاتهای بی موقع و بسیار خصوصی تیم پزشکی
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : عارفی، حسن

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1376

زبان اثر : فارسی

ملاقاتهای بی موقع و بسیار خصوصی تیم پزشکی

 ملاقاتهای بی موقع و بسیار خصوصی تیم پزشکی

‏از 1358 که ابتدا حقیر و بعداً بتدریج برادران پزشک و پرستار دیگر به‏‎ ‎‏ صورت تیم پزشکی در خدمت حضرت امام بودیم در موارد ضرورت و مواقعی که‏‎ ‎‏ ایجاب می‌کرد فوری به محضر ایشان شرفیاب شویم، در ساعات مختلف در اتاق‏‎ ‎‏ ایشان را می‌زدیم و بعد از گفتنِ یا الله حضورشان می‌رسیدیم.‏

‏در این اواخر گاهی در نیمه شب خیلی آهسته وارد اتاق ایشان می‌شدیم و‏‎ ‎‏ وضع تنفس و حال عمومی ایشان را از دور تحت نظر داشتیم (در سه سال آخر‏‎ ‎‏ضربان قلب امام توسط دستگاهی از راه دور کنترل می‌شد و گاهی دستگاه مرکزی‏‎ ‎‏ دچار اشکال می‌شد و یا اتصالات سینه حضرت امام قطع می‌شد و چون‏

‏ نمی‌خواستیم حضرت امام را از خواب بیدار کنیم مجبور بودیم در حال خواب‏‎ ‎‏ ایشان را تحت نظر داشته باشیم تا خودشان از خواب بلند شوند).‏

‏حضرت امام به ما اجازه داده بودند که در هر وقت شبانه روز که لازم بدانیم‏‎ ‎‏خدمتشان برسیم و این گونه ملاقات‌ها مکرر اتفاق می‌افتاد. نکاتی که در این‏‎ ‎‏ عیادتها و ملاقاتها قابل ذکر است عبارتند از:‏

‏ - گاهی حقیر وارد اتاق ایشان می‌شدم و حضرت امام‏‎ ‎‏در حال تلاوت قرآن‏‎ ‎‏کریم بودند. با ورود من به اطاق آیه را تمام می‌کردند و خواندن قرآن را قطع‏‎ ‎‏می کردند و سربلند می‌کردند و سراپا گوش به عرایض من می‌شدند چندین بار‏‎ ‎‏وقتی وارد اتاق ایشان شدم به اخبار رادیوها گوش می‌کردند که با ورود من رادیو را‏‎ ‎‏خاموش کردند.‏

‏گاهی مشغول ذکر گفتن بودند و با ورود من به اتاق دانه‌های تسبیح را در آن‏‎ ‎‏شماره‌ای که ذکر گفته بودند محکم نگه می‌داشتند و رو به حقیر می‌کردند و گوش‏


‏می‌دادند تا معلوم شود عرایض بنده چیست. چند بار موقع مطالعه اخبار روزنامه‌ها‏‎ ‎‏و یا خبرگزاریها خدمتشان رسیدم که روزنامه و جزوه مربوط به خبر را کنار‏‎ ‎‏می گذاشتند و با تمام وجود به سخنان اینجانب گوش می‌دادند.‏

‏حضرت امام عزیز به هیچ وجه در حالی که به سخنان دیگران گوش می‌کردند‏‎ ‎‏ذکر نمی‌گفتند و مشغول خواندن چیزی نمی‌شدند.‏

‏حضرت امام با این برخوردهای حساب شده تربیتی به ما درس اخلاق و‏‎ ‎‏آمیزش با مردم و مردم داری و ارزش دادن به همنوع را می‌دادند.‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

140-p327

‎ ‎