صبر امام
صبر حضرت امام هم فوقالعاده بود. مواقعی بود که با توجه به دستورات پزشکی مجبور بودند مدت نسبتاً طولانی محدودیتهای ویژهای داشته باشند. گاهی مجبور به تحمل تزریق مداوم سرم برای مدتهای طولانی جهت دریافت داروهای مختلف و باز بودن ورید بودند. تحمل لیدهای جلوی سینهای برای اتصال به فرستنده کنترل ریتم قلبی (مانیتورینگ) وقتی صورت شبانه روزی و دایم پیدا کند و هر چند روز یک بار تعویض گردد صبر زیادی را میطلبد. روزی از حضرت امام اکوکاردیوگرافی به عمل میآوردیم. این عمل وقت نسبتاً زیادی را میگیرد و بیمار
باید وضعیتهای مختلف را به منظور یافتن و ثبت بهترین تصویر به خود بگیرد. در طی مدتی که این کار را انجام میدادیم ایشان به آرامی هر کاری را که میخواستیم انجام میدادند و در حالی که اطرافیان گاه تکرار میکردند که دیگر آقا خسته شدهاند و یا بهتر است بیش از این امام را اذیت نکنیم خود ایشان هیچگاه لب به شکایت نگشودند و تا انتهای کار تحمل کردند و در نهایت تشکر فرمودند. دردهای مربوط به مراحل حاد انفارکتوس و یا اسکیمی قلبی بسیار شدید است و ما اغلب می دیدیم که علیرغم چهره متألم ایشان شکایت زیادی نمیکردند. فقط یک بار در یک مرحله بحرانی شنیدم که از شدت درد فرمودند: «دکتر بدادم برسید» و این جمله ما را بسیار تکان داد زیرا حکایت از شدت فوقالعاده درد میکرد که بلافاصله با مسکن قوّی و داروهای مناسب دیگر درد را کاهش دادیم.