زبان گفتار امام در عراق

‏‏ حاج آقا علمای نجف امام را بیشتر چه خطاب می‏‏‌‏‏کردند؟‏

‏‏ سید می‏‏‌‏‏گفتند.‏

‏‏ حضرت امام در نجف عربی صحبت می‏‏‌‏‏کردند؟‏

‏‏ امام آخرهای اقامت‏‏‌‏‏شان در نجف احیاناً عربی صحبت می‏‏‌‏‏کردند. ایشان ‏

‏
‏‎

‎‏صحبت‏‏‌‏‏های آنان را متوجه می‏‏‌‏‏شدند اما چون لحن و لهجه عراقی‏‏‌‏‏ها لهجه خاصی است ‏‎ ‎‏و عربی کتابی و قرآنی نیست اوایل این گونه نبود. بعدها که رفت و آمدها و ارتباط‏‏‌‏‏ها ‏‎ ‎‏زیاد شد حضرت امام صحبت‏‏‌‏‏های آن‌ها را متوجه می‏‏‌‏‏شدند یعنی آن‌ها پیش امام ‏‎ ‎‏می‏‏‌‏‏آمدند و به عربی صحبت می‏‏‌‏‏کردند و صحبت‏‏‌‏‏هایشان نیاز به ترجمه نداشت چون ‏‎ ‎‏امام حرف‏‏‌‏‏های آنان را متوجه می‏‏‌‏‏شدند اما امام وقتی می‏‏‌‏‏خواستند جوابی به آن‌ها بدهند ‏‎ ‎‏و سخنی بگویند طبعاً مترجمی را انتخاب می‏‏‌‏‏کردند.‏

‏‏ حاج آقا، بین نوشتن و سخن گفتن فرق چندانی نیست، حضرت امام که ‏‎ ‎‏کتاب‏‏‌‏‏هایشان را به عربی نوشته‏‏‌‏‏اند؟‏

‏‏ بله، عرض می‏‏‌‏‏کنم که لحن و لهجه عراقی‏‏‌‏‏ها با کتاب فاصله زیادی دارد. ‏‎ ‎‏به طور کلی این نکته شاخص است که زبان مکالمه و محاوره انسان‏‏‌‏‏ها در جامعه با آن ‏‎ ‎‏زبان نوشتاری خیلی تباین و تفاوت دارد. زبان عربی کتابی که همان ‏‏قرآن‏‏ و روایات ‏‎ ‎‏است عربی فصیح است اما با محاورات زبان محلی تفاوتی کلی دارد و الآن هم خود ‏‎ ‎‏کشورهای عربی لهجه‏‏‌‏‏ها و محاوره‏‏‌‏‏هایشان با هم تفاوت دارد. یعنی اگر فردی از عراق با ‏‎ ‎‏یک مغربی به همان زبان عربی صحبت کند بسیاری از کلمات آن‌ها را متوجه نمی‏‏‌‏‏شود، ‏‎ ‎‏مغربی هم بسیاری از کلمات و اصطلاحات عراقی را متوجه نمی‏‏‌‏‏شود. این موضوع ‏‎ ‎‏درباره مصری‏‏‌‏‏ها هم صدق می‏‏‌‏‏کند.‏

‏‏حضرت امام زبان عربی را مطالعه می‏‏‌‏‏کردند، می‏‏‌‏‏فهمیدند، می‏‏‌‏‏دانستند، به آن زبان ‏‎ ‎‏می‏‏‌‏‏نوشتند اما محاورات و کلمات محلی و منطقه‏‏‌‏‏ای متفاوت بود و نیاز داشت مدتی ‏‎ ‎‏بگذرد تا ایشان با همه آن اصطلاحات آشنا شوند. ایشان در گفتار افراد به زبان عربی ‏‎ ‎‏گهگاهی کلماتی را متوجه می‏‏‌‏‏شدند اما نمی‏‏‌‏‏توانستند آن‌ها را به هم ربط دهند.‏

‏‏ به خصوص لهجه‏‏‌‏‏ای که در نجف بود اندکی فرق می‏‏‌‏‏کرد؟‏

‏‏ کل عراق یک لحن و لهجه خاصی دارند که این لهجه و لحن با عربستان، مصر، ‏‎ ‎‏سوریه، مغرب و غیره تفاوت دارد.‏

‏‎

‎