نحوه وضو گرفتن امام

‏‏ حاج آقا اگر درباره ویژگی‌های فردی امام هم خاطره‌ای دارید بفرمایید؟‏

‏‏ به یاد دارم که حضرت امام در نجف اشرف نماز مغرب و عشا را به جماعت در ‏‎ ‎‏مدرسه مرحوم آیت‌الله (سید حسین) بروجردی‏‎[1]‎‏ برگزار می‌کردند. نماز ظهر و عصر را ‏‎ ‎‏نیز در مدرسه مرحوم آیت‌الله بروجردی می‌رفتیم. آن مدرسه دو حیاط داشت؛ یک ‏

‏
‏‎

‎‏حیاط کوچک که ابتدا وارد آن می‌شدند و بعد از آن حیاط بزرگ بود که حجره‌ها در ‏‎ ‎‏آنجا بود و نماز هم آنجا اقامه می‌شد. ما در حیاط اولی ایستاده بودیم و با رفقا مشغول ‏‎ ‎‏صحبت بودیم. در گوشه این حیاط یک تانکر آب بود که در واقع مخزن آب بود، شاید ‏‎ ‎‏دو ـ سه هزار لیتر آب می‌گرفت. در پایین تانکر یک شیر تعبیه شده بود که به وسیله آن ‏‎ ‎‏شیر از آب تانکر استفاده می‌شد. این تانکر مخصوص ایامی بود که اگر احیاناً آب قطع ‏‎ ‎‏شد طلبه‌ها از آن استفاده کنند. همیشه تقریباً با شروع اذان امام وارد مدرسه می‌شدند. ‏‎ ‎‏آن روز ناگهان دیدم امام وارد شدند. حالا نمی‌دانم از منزل تشریف می‌آوردند یا جای ‏‎ ‎‏دیگر، اطلاع ندارم. ایشان به همین حیاط اول که رسیدند عبا را از پشت جمع کردند و ‏‎ ‎‏روی همان تانکر آب گذاشتند و آستین‌ها را بالا زدند و قبا را جمع کردند و پای شیر ‏‎ ‎‏آب نشستند تا وضو بگیرند. این موضوع برای ما تازگی داشت و خوب، هیچ وقت ‏‎ ‎‏وضوگرفتن امام را ندیده بودیم. دیدم با یک دست شیر آب را باز کردند و دست ‏‎ ‎‏دیگرشان را به حالت مشت باز در آورده زیر شیر آب قرار دادند. دستشان که پر از آب ‏‎ ‎‏شد شیر را بستند و آب را به صورتشان ریختند. باز یک مشت دیگر آب روی صورت ‏‎ ‎‏ریختند و شیر را بستند. ایشان ظرف شاید یک دقیقه یا کمتر یک وضوی خیلی قشنگی ‏‎ ‎‏گرفتند. من روی مصرف آب ایشان دقت داشتم و شاید بتوان ادعا کرد که بیش از ‏‎ ‎‏یک و نیم یا دو استکان آب مصرف نکردند. از دست مبارک ایشان آبی روی زمین ‏‎ ‎‏نمی‌ریخت. دستشان که پر می‌شد آب را سریع می‌بستند. وضوی ایشان برای من هم ‏‎ ‎‏از نظر زمان و هم از نظر مصرف آب جای تعجب داشت. من در بسیاری از مناسبت‌ها ‏‎ ‎‏در سخنرانی‌هایم این نکته را از نظر مراعات نعمت‌های پروردگار و از جهت عدم ‏‎ ‎‏اسراف برای مردم تعریف کرده‌ام و گفته‌ام که انسان چگونه باید از نعمت‌های الهی ‏‎ ‎‏استفاده صحیح بنماید.‏

‏‎

‎