یک شب در قم مهمان دکتر باهر بودم. ایشان که ریاست بیمارستان آیت الله گلپایگانی را برعهده داشتند، برایم نقل کرد، وقتی از منزل آقای اشراقی خبر دادند امام دچار ناراحتی قلبی شده اند، به سرعت رفتم، فشار ایشان به پنج رسیده بود و این از نظر طبی نقطه مرگ بود؛ ولی خدا به آن جناب لطف خاص داشت. برنامه های اولیه را انجام دادم و به ایشان گفتم که حرکت نکنید؛ پس از دو ساعت آماده حرکت شدند. گفتم چرا؟ فرمودند نماز. گفتم شما در فقه مجتهدید من در طب، حرکت برای شما به فتوای طبی من حرام است، خوابیده نماز بخوانید و ایشان با دقت، نظر من را عمل کردند.